Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 5 września 2007 r., sygn. III SA/Wr 138/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędziowie Sędzia WSA Maciej Guziński Sędzia WSA Marcin Miemiec (sprawozdawca) Protokolant Jolanta Ryndak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 5 września 2007 r. sprawy ze skargi E. P. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję I instancji; II. określa, że decyzje wymienione w pkt. I nie mogą być wykonane.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W., na podstawie art.12 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 122, poz.851, ze zm.), § 10 ust. 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.), w związku z § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. Nr 132, poz. 1115) oraz art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania E. P. od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w L. z dnia [...] nr [...], o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej - uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu u E. P., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu decyzji organ II instancji stwierdził, że od dnia [...] do dnia [...] E. P. był zatrudniony pod ziemią, w A S.A. w I. Na wszystkich stanowiskach pracy był narażony na ponadnormatywny hałas o natężeniu 86 - 114 dB/A/ (według pomiarów wykonywanych w latach 1980 - 1989). Czas narażenia wynosił średnio 5 - 7 godzin na zmianę roboczą. E. P. na własny wniosek był badany w Instytucie Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. jako jednostce orzeczniczej I instancji. Na podstawie obserwacji klinicznej jednostka ta wydała dnia [...] orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej - uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu (poz. 15 wykazu chorób zawodowych) u E. P. W uzasadnieniu stwierdzono: "Przeprowadzona diagnostyka audiologiczna (audiometria tonalna i impedancyjna) wykazała istnienie obustronnie niedosłuchu odbiorczego. Przesunięcie progu słuchu określone dla częstotliwości 1000, 2000 i 4000 Hz po odjęciu fizjologicznej poprawki na wiek wynosi w uchu prawym 12 dB, w uchu lewym 28 dB. Stwierdzony obecnie badaniem stan narządu słuchu nie powoduje skutków zdrowotnych uzasadniających rozpoznanie choroby zawodowej. Słuch jest społecznie wydolny." W trybie odwoławczym E. P. był badany w Instytucie Medycyny Pracy w Ł., który dnia [...] wydał orzeczenia lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej - uszkodzenia słuchu wywołanego działaniem hałasu (poz. 15). W uzasadnieniu podano: "(...) Przeprowadzone badania audiologiczne zweryfikowane audiometrią obiektywną (tympanometria, otoemisja) wykazały obustronny niedosłuch odbiorczy (asymetryczny, większy w uchu lewym), którego średnia wielkość (po uwzględnieniu poprawki dla wieku) nie spełnia warunków wymaganego kryterium do rozpoznania zawodowego uszkodzenia słuchu (UP-26 dB, UL-42,6 dB)."