Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 27 czerwca 2007 r., sygn. IV SA/Wr 155/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Mirosława Rozbicka Ostrowska (sprawozdawca) Sędziowie Sędzia NSA Tadeusz Kuczyński Sędzia WSA Małgorzata Masternak Kubiak Protokolant Robert Hubacz po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 12 czerwca 2007 r. sprawy ze skargi T. G. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie obowiązku zwrotu kosztów szkolenia I. uchyla decyzję I i II instancji, II. stwierdza, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane.

Przedmiotem skargi wniesionej przez T. G. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu jest decyzja Wojewody D. z dnia [...] r. , Nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] r. , Nr [...] wydaną na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. c, art. 76 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001 ze zm.), którą orzeczono o obowiązku zwrotu przez skarżącego kosztów szkolenia w kwocie [...] zł.

Z ustaleń poczynionych przez organ I instancji wynika , że T. G. został zarejestrowany w dniu [...] 4 r. jako osoba bezrobotna z prawem do zasiłku dla bezrobotnych od dnia [...] r. . Celem podwyższenia kwalifikacji został on skierowany w dniu [...] r. na kurs " Specjalista ds. pozyskiwania funduszy unijnych oraz zarządzania projektami" organizowany w okresie od [...] r. do [...] r. Na podstawie przedłożonej w dniu [...] r. decyzji Urzędu Miejskiego W. organ I instancji powziął informację, że w okresie od [...] r. do [...] r. strona miała zarejestrowaną działalność gospodarczą i uchylił decyzję o uznaniu jej za osobę bezrobotną od dnia [...] r., co w konsekwencji spowodowało, że nie było podstaw do skierowania strony na szkolenie jako osoby uprawnionej.

W odwołaniu od decyzji pierwszo-instancyjnej T. G. podniósł , że narusza ona podstawowe zasady państwa prawa, w tym zasadę sprawiedliwości społecznej, równości wobec prawa, zakaz dyskryminacji oraz nieretroakcji. Zdaniem odwołującego regulacja zawarta w ustawie o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy dyskryminuje osoby , które podjęły działalność gospodarczą, mimo, że ją zawiesiły i nie osiągają dochodów. Wywodził, że w momencie zawieszenia działalności gospodarczej, tj. w 1998 r. nie było obowiązku wyrejestrowania działalności gospodarczej, zaś przyjęte rozwiązanie w ustawie wiąże skutki prawne ze zdarzeniami mającymi miejsce w przeszłości, z którymi wówczas obowiązujące prawo takich skutków nie wiązało. Odwołujący wskazał , że w dniu [...] r. został uznany za osobę bezrobotną w okresie [...] r. do [...] r., wobec czego wniósł o zaliczenie kursu a konto uznania go za osobę bezrobotną i odstąpienie od obowiązku zwrotu kosztów.