Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 czerwca 2007 r., sygn. VI SA/Wa 477/07

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Żurawska-Matusiak Sędziowie Asesor WSA Małgorzata Grzelak Asesor WSA Piotr Borowiecki (spr.) Protokolant Jadwiga Rytych po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 czerwca 2007 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Ministra Sprawiedliwości z dnia [...] listopada 2006 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wyniku egzaminu konkursowego na aplikację radcowską oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2006 r., nr [...] Minister Sprawiedliwości, po rozpoznaniu odwołania M. B. od uchwały nr [...] z dnia [...] lipca 2006 r. Komisji Egzaminacyjnej do spraw aplikacji radcowskiej przy Ministrze Sprawiedliwości na obszarze Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...] - działając na podstawie przepisu art. 138 § 1 pkt 1 i 2 k.p.a. w zw. z art. 3310 ust. 2 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (tekst jednolity Dz.U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1059 ze zm.) - uchylił w/w uchwałę Komisji Egzaminacyjnej w części dotyczącej ilości uzyskanych punktów i ustalił, że skarżący uzyskał podczas egzaminu konkursowego przeprowadzonego [...] lipca 2006 r. łącznie 182 punkty (pkt 1 decyzji) oraz w pozostałym zakresie utrzymał w mocy zaskarżoną uchwałę (pkt 2 decyzji).

Z akt sprawy wynika, iż skarżący M. B. w dniu [...] lipca 2006 r. przystąpił do egzaminu konkursowego na aplikację radcowską przed Komisją Egzaminacyjną działającą na obszarze Rady Okręgowej Izby Radców Prawnych w [...].

Uchwałą nr [...] z dnia [...] lipca 2006 r. w/w Komisja Egzaminacyjna ustaliła wynik egzaminu konkursowego na 181 punktów, co zgodnie z przepisem art. 339 ust. 3 ustawy o radcach prawnych oznaczało negatywny wynik tego egzaminu.

W dniu 18 sierpnia 2006 r. skarżący M. B. wniósł odwołanie od powyższej uchwały Komisji Egzaminacyjnej do Ministra Sprawiedliwości. W petitum odwołania skarżący wniósł o dokonanie weryfikacji uzyskanego przez niego wyniku egzaminu konkursowego z uwagi na nieprawidłowe nieuwzględnienie przez Komisję odpowiedzi na wskazane przez niego w uzasadnieniu pytania testowe. W konsekwencji skarżący wniósł o przyznanie punktów za wskazane odpowiedzi na pytania testowe i uznanie, że uzyskał on pozytywny wynik egzaminu konkursowego. W uzasadnieniu skarżący stwierdził, iż w świetle przepisu art. 339 ust. 1 ustawy o radcach prawnych zaznaczenie podczas rozwiązywania testu odpowiedzi właściwej (prawidłowej) powoduje przyznanie kandydatowi punktu, bez względu na treść pozostałych wariantów odpowiedzi. Ponadto skarżący wskazał, iż błędy w sformułowaniu pytań i odpowiedzi nie mogą szkodzić zdającym kandydatom na aplikantów radcowskich, którzy nie powinni z tego tytułu ponieść jakiegokolwiek uszczerbku. Zdaniem skarżącego w sytuacji, w której jedna z odpowiedzi na pytanie testowe jest pełniejsza lub zawiera w sobie zakres znaczeniowy innej odpowiedzi, to nie można uznać, iż odpowiedź mniej pełna jest niewłaściwa. Według skarżącego nie można również być pozbawionym punktu, jeżeli treść pytania w świetle przepisów prawa lub poglądów doktryny bądź orzecznictwa przesądza, że więcej niż jedna odpowiedź tworzy w połączeniu z pytaniem twierdzenie prawdziwe, a więc zgodne z zasadami logiki również jest "właściwa". Zdaniem skarżącego nie można zapominać, iż kandydat na aplikanta radcowskiego nie może posiadać na tyle dogłębnej wiedzy praktycznej (tą zdobędzie podczas odbywania aplikacji), aby być w stanie rozwiązywać casusy oparte choćby na orzecznictwie Sądu Najwyższego, a więc wzbudzające uzasadnione wątpliwości judykatury lub doktryny. W uzasadnieniu skarżąca szczegółowo przedstawiła swoje zarzuty dotyczące pytań testowych nr: 28, 38, 56, 58, 74, 76, 188, 198, 202, oraz 249, twierdząc, iż z uwagi na ich nieprawidłowe sformułowanie zostały one błędnie ocenione przez Komisję Egzaminacyjną. Ponadto strona skarżąca wskazała, że z uwagi na fakt, iż w pytaniach testowych nr 39, 41, oraz 201 i 202 został w sposób niezgodny z ustawą przekroczony zakres przedmiotowy egzaminu konkursowego, organ winien przyznać punkty za udzielone przez stronę odpowiedzi. Skarżący powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lutego 2004 r., P 21/02, OTK-A 2004/2/9, stwierdził, że z uwagi na konieczność wyraźnego sprecyzowania w ustawie zakresu materiału obowiązującego w postępowaniu kwalifikacyjnym, brak jest podstaw do umieszczania w teście pytań, które dotyczą dziedzin prawa nie wskazanych w ustawie o radcach prawnych.