Wyrok WSA w Łodzi z dnia 12 czerwca 2007 r., sygn. I SA/Łd 196/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Janicki, Sędziowie Sędzia NSA Bogusław Klimowicz (spr.), Asesor WSA Ewa Cisowska-Sakrajda, Protokolant Asystent sędziego Paweł Pijewski, po rozpoznaniu w Łodzi na rozprawie w dniu 12 czerwca 2007 r. przy udziale sprawy ze skargi K. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia[...]. nr [...] w przedmiocie określenia nadwyżki podatku naliczonego nad podatkiem należnym w podatku od towarów i usług za sierpień 2002 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję 2. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. na rzecz strony skarżącej kwotę 1.504 (jeden tysiąc pięćset cztery)złote tytułem zwrotu kosztów postępowania 3. określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się wyroku

Decyzją z dnia [...] nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w R. określił K. W. nadwyżkę należnego podatku od towarów i usług za sierpień 2002 r. nad podatkiem naliczonym za ten miesiąc do wpłaty w kwocie 7.172,- zł, zamiast wykazanej przez podatnika w deklaracji podatkowej VAT-7 kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w kwocie 162,- zł.

Organ pierwszej instancji ustalił, iż K. W. był zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT i prowadził Przedsiębiorstwo Produkcyjno Handlowo Usługowe A z siedzibą w B., którego przedmiotem był obrót olejem opałowym i olejem napędowym. W deklaracji podatkowej VAT-7 za sierpień 2002 r. podatnik wykazał kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w wysokości 162,- zł. W rejestrze zakupów VAT za ten miesiąc podatnik zaewidencjonował m.in. dwie faktury VAT (nr [...] z dnia [...] i nr [...] z dnia[...]) wystawione przez firmę B z siedzibą w K., dokumentujące zakup 15.850 litrów oleju napędowego o łącznej wartości netto 30.216,- zł i należnym podatku VAT 6.647,52 zł. Organ podatkowy, w oparciu o materiały przekazane przez Urząd Skarbowy w K. zakwestionował powyższe faktury. Z materiałów tych wynikało bowiem, że A. G. nie posiadał ewidencji podatkowej oraz żadnych dokumentów potwierdzających zakup i sprzedaż paliwa, a prowadzona przez niego działalność była działalnością fikcyjną. Zgłoszenie rejestracyjne w podatku od towarów i usług A. G. złożył w dniu 7 sierpnia 2002 r., wskazując jako datę rozpoczęcia działalności gospodarczej 15 lipca 2002 r., natomiast w dniu 3 grudnia 2002 r. złożył zgłoszenie o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT z dniem 26 listopada 2002 r. W trakcie przesłuchania przeprowadzonego w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w R. w dniu 27 lutego 2003 r. podatnik zeznał, iż za zarejestrowanie działalności gospodarczej, otrzymał określoną kwotę pieniężną, której wysokości nie pamiętał, przy czym nie znał również danych personalnych osoby, od której otrzymał pieniądze. Z osobą tą utrzymywał jedynie kontakt telefoniczny, jednak numeru telefonu nie pamiętał. W okresie, w którym prowadził zarejestrowaną działalność (tj. od lipca do listopada 2002 r.), posiadał rachunek bankowy w banku [...] w K. na który wpływały przelewy za zawarte transakcje handlowe. Podejmowane z tego rachunku pieniądze przekazywał osobom, które zleciły mu rejestrację działalności, bez osobistego kontaktu z tymi osobami. Określoną przez te osoby kwotę pieniędzy mógł zatrzymać dla siebie. A. G. zeznał również, że nigdy nie wystawiał faktur VAT i nie prowadził dokumentacji podatkowej; gotowe deklaracje podatkowe VAT-7 otrzymywał pocztą, a jego zadaniem było tylko ich podpisanie i przekazanie do Urzędu Skarbowego w K. Zgodnie z informacją przekazaną przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. firma B. za okres od sierpnia do listopada 2002 r., nie uregulowała zobowiązań podatkowych wykazanych w deklaracjach VAT. W oparciu o powyższy materiał dowodowy Naczelnik Urzędu Skarbowego w R. przyjął, że A. G. w istocie nie dokonywał czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ faktycznie nie prowadził działalności gospodarczej, a jedynie firmował swoim nazwiskiem sprzedaż paliwa przez inne osoby. Czynności wykazane w ww. fakturach nie zostały zatem dokonane, a tym samym faktury te, w świetle przepisów prawa podatkowego, nie mogą stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego o wykazany w nich podatek naliczony.