Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 stycznia 2008 r., sygn. I SA/Wr 1198/07

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Betta, Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Dukiel, Asesor WSA Dagmara Dominik (spr.), Protokolant Edyta Luniak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 9 stycznia 2008 r. przy udziale --- sprawy ze skargi F.sp. z o.o we W. na decyzję Dyrektor Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie rozliczenia w podatku od towarów i usług za okres I-XI/2001r. oddala skargę

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika D. Urzędu Skarbowego we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług od stycznia do listopada 2001 r. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że zakwestionowano podatek naliczony wynikający z faktur zakupu paliwa od firm F. sp. z o.o. oraz D. S.A. Zebrany w sprawie materiał dowodowy wykazał, że wszystkie faktury VAT, określające jako wystawcę spółkę F. zostały wystawione na bardzo duże ilości paliwa i dotyczyły pojazdu ze wskazanym numerem rejestracyjnym. Ilości te przekraczały pojemność zbiorników paliwa samochodu. Na fakturach VAT nie było żadnej informacji o tym, że są to faktury zbiorcze, które określałyby transakcje za okres dłuższy niż 1 dzień, gdyż data sprzedaży była taka sama jak data wystawienia faktury. W wyniku czynności sprawdzających przeprowadzonych w dniu 9 listopada 2006 r. w firmie F. ustalono, iż Spółka ta prowadziła w 2001 r. stację paliw przy ul. M. we W., gdzie wystawiono jedynie 3 faktury VAT na rzecz F. sp. z o.o. na łączną wartość 212,27 zł, w tym VAT 38,28 zł. Natomiast w ewidencji F. sp. z o.o. zaewidencjonowano łącznie 248 faktur, wystawionych przez F. od stycznia do listopada 2001 r. na łączna kwotę 748.941, 60 zł, w tym VAT 135.055,10 zł. W postępowaniu organ podatkowy pierwszej instancji ustalił, że różnice w ilości faktur faktycznie wystawionych przez F. a ujętych w rozliczeniu są efektem uwzględnienia faktur wystawionych przez R. Ł., pracownika F., który w postępowaniu karnym potwierdził, iż nie dokumentowały one faktycznej sprzedaży paliwa. Materiały z postępowania karnego prowadzonego wobec R. Ł. zostały włączone jako materiał dowodowy do postępowania wobec Spółki F.-P.. Stwierdzono, że faktury zakupu paliwa, na których jako wystawca widnieje Spółka F., za okres od stycznia do listopada 2001 r. (z wyłączeniem faktury nr 2176 z 27 lutego 2001 r. i faktury nr 3548 z dnia 30 marca 2001 r.) dokumentują transakcje sprzedaży paliwa, które nie zostały faktycznie zrealizowane, przy czym faktury nr 2176 i 3648 uznano za nierzetelne z uwagi na odmienne kwoty wykazane na oryginale i kopii faktury (na oryginale kwoty były wyższe niż na kopii). Stwierdzono również zawyżenie podatku naliczonego w każdym z miesięcy od stycznia do listopada 2001 r. z tytułu ujęcia rejestrze zakupu VAT 932 szt. faktur o łącznej wartości 419.475,41 zł netto, VAT 92.284,48 zł, na których jako wystawca wskazana została firma D. S.A. Z materiału dowodowego wynika, że w zdecydowanej większości faktury zostały wystawione na bardzo duże ilości paliwa i również dotyczyły pojazdu ze wskazanym numerem rejestracyjnym. Ilości te przekraczały pojemność zbiorników paliwa samochodu. Na fakturach VAT nie było żadnej informacji o tym, że są to faktury zbiorcze, które określałyby transakcje za okres dłuższy niż 1 dzień, gdyż data sprzedaży jest taka sama jak data wystawienia faktury. Spółka D. złożyła oświadczenie dnia 7 grudnia 2006 r. w którym stwierdziła, m.in. w posiadaniu firmy F.-P. znajdują się faktury, które nie dokumentują rzeczywistej sprzedaży na stacji paliw przy ul. T.". W oświadczeniu wskazano, że spółka D. zawiadomiła już w 2004 r. prokuraturę o popełnieniu przestępstwa przez pracowników ww. stacji. Organy podatkowe dokonując szczegółowej analizy transakcji stwierdziły, że spółka F.-P. posiada w swej ewidencji faktury, które nie znajdują potwierdzenia w ewidencji D. S.A. czyli dokumentują transakcje sprzedaży paliwa, które nie zostały faktycznie zrealizowane, tj. takie które nie zostały potwierdzone u wystawcy. Natomiast faktury, gdzie tym samym numerom faktur odpowiadają inne wartości sprzedaży, uznano za nierzetelne. Podatek naliczony z ww. faktur VAT zakwestionowano w oparciu o art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm. zwanej dalej "ustawą o ptu") i § 50 ust. 4 pkt 5 lit. a i lit b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1245 ze zm. zwanego dalej "rozporządzeniem MF").