Wyrok WSA w Krakowie z dnia 13 marca 2007 r., sygn. III SA/Kr 927/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Dąbek spr. Sędziowie NSA Krystyna Kutzner WSA Tadeusz Wołek Protokolant Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 marca 2007 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia 9 czerwca 2006r. Nr: [...] w przedmiocie choroby zawodowej skargę oddala.

Uzasadnienie

wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 marca 2007r.

Wyrokiem z dnia [...] czerwca 2004r., sygn. akt II SA/Kr 1602/01, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił decyzją [...] Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] maja 2001r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego w G. z dnia [...] kwietnia 2001r. nr [...] którą orzeczono o braku podstaw do stwierdzenia u A. K. choroby zawodowej narządu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy.

W uzasadnieniu tego wyroku wskazano, że wydane w niniejszej sprawie orzeczenia lekarskie nie spełniają przewidzianych w przepisach wymogów, uzasadnienie orzeczenia lekarskiego [...] Ośrodka Medycyny Pracy w K.z dnia [...]11.2000r. jest jednozdaniowe i ogranicza się do stwierdzenia, że rozpoznano u skarżącego zespół cieśni nadgarstka, obustronny, niezawodowy, nie może on być uznany za chorobę zawodową z uwagi na krótki (12 miesięcy) okres pracy na stanowisku stolarza oraz brak narażenia zawodowego. W orzeczeniu natomiast Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego w S. z dnia [...] marca 2001r. wskazano, że dokonywano obserwacji w kierunku choroby zawodowej obwodowego układu nerwowego wywołanego uciskiem na pnie nerwów i obserwacja ta dała wynik negatywny. Wskazano jednocześnie, że chodziło o chorobę wymienioną w załączniku Rozporządzenia Rady Ministrów dnia 18.11.1983r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. nr 65, póz, 294 z późn. zm.) pod numerem 13. W uzasadnieniu jednakże tego orzeczenia lekarskiego wskazano, że pacjent został skierowany na badania po odwołaniu się od orzeczenia o braku podstaw do rozpoznania choroby narządu ruchu wywołanej sposobem wykonywania pracy - obustronnego zespołu cieśni nadgarstka. W tym zakresie zmian chorobowych nie stwierdzono. Zarówno termometria skórna, jak i przewodnictwo ruchowe i czuciowe w nerwach obwodowych kończyn górnych wypadły prawidłowo. Nie znaleziono również zmian radiologicznych w odcinku szyjnym kręgosłupa. Sąd zarzucił, że istniała wyraźna niespójność treści tego orzeczenia: najpierw wskazano, że badanie przeprowadzono na okoliczność rozpoznania choroby wymienionej w załączniku pod póz. 13 (przewlekle choroby obwodowego układu nerwowego wywołane uciskiem na pnie nerwów), a następnie jest mowa o chorobach narządu ruchu wywołanych sposobem wykonywania pracy (póz. 12 wykazu chorób zawodowych). Zwrócił ponadto uwagę na niespójność pomiędzy orzeczeniem lekarskim I i II instancji, albowiem w I instancji rozpoznano schorzenie: obustronny zespół cieśni nadgarstka, a zespół II instancji nic stwierdził żadnych zmian chorobowych. Sąd zarzucił, że te wątpliwości wynikające z samych orzeczeń lekarskich nie zostały przez organy administracyjne wyjaśnione. Zwrócił też uwagę na niespójności w samych decyzjach administracyjnych wydanych na ich podstawie. W uzasadnieniu decyzji organu I instancji powołano się jedynie na orzeczenie lekarskie MOMP, dodając przy tym błędnie, że chodzi o MOMP w N. W uzasadnieniu decyzji organu II instancji podniesiono, że A. K. w związku z podejrzeniem choroby zawodowej był przebadany w [...] Ośrodku Medycyny Pracy w K., a następnie przez Instytut Medycyny Pracy w S. i że obydwa orzeczenia lekarskie są zgodne. W uzasadnieniu decyzji organu I instancji jest mowa o schorzeniu z punktu 13 wykazu, w uzasadnieniu zaś decyzji II instancji o chorobie narządu ruchu. Ponadto organ administracyjny II instancji stwierdził, że okresy zatrudnienia nie dają podstaw do ustalenia związku przyczynowego pomiędzy wykonywaną pracą a możliwością wystąpienia schorzenia narządu ruchu wywołanego sposobem wykonywania pracy, co w ocenie Sądu narusza przyjmowane i utrwalone w orzecznictwie domniemanie związku przyczynowego pomiędzy chorobą zawodową, a warunkami narażającymi na jej powstanie. Wobec zaś istniejących rozbieżności w treści orzeczeń lekarskich i decyzji organu I i II instancji i wątpliwości co do tego o jaką chorobę zawodową chodzi oraz tego, czy u skarżącego stwierdzono istnienie schorzenia będącego w wykazie, a tylko brak związku przyczynowego pomiędzy nim a wykonywaną pracą (tak zdaje się wynikać z orzeczenia lekarskiego I instancji), czy też w ogóle nie stwierdzono żadnych zmian chorobowych (tak zdaje się wynikać z orzeczenia lekarskiego II instancji), decyzje obu instancji zostały przez Sąd uchylone jako wydane bez należytego wyjaśnienia sprawy, co naruszyło art. 7 i art. 77 §1 kpa. Sąd zarzucił też zbyt lakoniczne uzasadnienia decyzji organu I i II instancji, które nie spełniały wymogów art. 107 §3 kpa. Nakazał też uzupełnienie postępowania wyjaśniającego co do warunków pracy skarżącego i ich ewentualnego wpływu na istnienie choroby zawodowej.