Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. III SA/Wa 4176/06

[pic]

Uzasadnienie

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie przez Pana K. M. - dalej określanego jako Skarżący, decyzją z dnia [...] r. Nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w W. na podstawie art. 14b § 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm. - powoływanej dalej jako ustawa Ordynacja podatkowa) odmówił zmiany postanowienia z dnia [...] r. Nr [...] Naczelnika Urzędu Skarbowego W. w sprawie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

W zaskarżonej decyzji przedstawiono stan faktyczny sprawy, z którego wynika, iż Skarżący zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z wnioskiem o interpretacje przepisów prawa podatkowego. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Skarżący jest właścicielem gospodarstwa rolnego składającego się z kilku działek. Gospodarstwo to Skarżący otrzymał wraz z siostrą, w drodze darowizny od rodziców w 1997 r. Wszystkie działki w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego są działkami budowlanymi. Skarżący

w 2005 r. sprzedał deweloperowi jedną niepodzieloną działkę o pow. ok. ... ha, który złożył mu ofertę zakupu dwóch kolejnych działek o powierzchni ... ha i ... ha.

Przedstawiając własne stanowisko Skarżący stwierdził, że sprzedaż kolejnych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ jest on rolnikiem nie prowadzącym działalności gospodarczej (nie jest też podatnikiem podatku od towarów i usług). Tak przedstawiając swoją sytuację Skarżący wystąpił z zapytaniem kiedy może dokonać zbycia kolejnej działki, aby nie stać się podatnikiem podatku od towarów i usług.

Po rozpatrzeniu powyższego wniosku, Naczelnik Urzędu Skarbowego W. wydał w dniu [...] r. postanowienie Nr [...], w którym uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe. W uzasadnieniu wskazał, iż wykonywane czynności, tj. sprzedaż działek, które potencjalnie będą traktowane jako tereny budowlane zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego należy zaklasyfikować jako działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. - dalej określanej jako ustawa o p.t.u.) i opodatkować stawką 22 %. Ponadto, Naczelnik Urzędu Skarbowego zauważył, iż art. 43 ust. l pkt 9 ustawy o p.t.u. stanowi, iż zwalnia się od podatku jedynie dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają grunty, które potencjalnie będą traktowane jako tereny budowlane, gdyż o charakterze danych gruntów przesądza plan zagospodarowania przestrzennego. W konkluzji organ stwierdził, że gdy osoby fizyczne sukcesywnie dokonują sprzedaży ze swojego prywatnego majątku gruntu budowlanego, wykonują działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o p.t.u. Dodał, iż bez znaczenia pozostaje czas oraz forma nabycia nieruchomości gruntowej. Zdaniem organu, decydującym kryterium o uznaniu podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest wielokrotny, czyli handlowy charakter dokonywanej sprzedaży. Organ pierwszej instancji stwierdził ponadto, że w świetle art. 15 ust. 2 powołanej wyżej ustawy, dokonywana przez Skarżącego dostawa gruntów budowlanych ma charakter zorganizowany wskazujący na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy (zbycie jednej działki zamiar zbycia dwóch kolejnych), tym samym stanowi działalność gospodarczą. Organ dodał, że zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt l lit. d) ustawy o p.t.u. zwolnienie podmiotowe nie ma zastosowania do podatników dokonujących dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.