Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 23 stycznia 2007 r., sygn. I SA/Rz 687/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S.NSA Maria Piórkowska /spr./ Sędziowie WSA Barbara Stukan-Pytlowany NSA Jacek Surmacz Protokolant sek.sąd. Joanna Hanus po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym w dniu 23 stycznia 2007r. sprawy ze skargi "A" S.A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]pnia 2006 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości 1) uchyla zaskarżoną decyzję 2) określa, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku, 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej [...] w W. wotę 5.556 złotych (słownie: pięć tysięcy pięćset pięćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

I SA/Rz 687/06

UZASADNIENIE

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją Nr [...], z [...] sierpnia 2006 roku utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy [...], Nr [...], z dnia [...] maja 2006 roku, określającą A. S.A. w W., zwanej dalej Spółką, wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za okres od 1 stycznia 1999r. do 31 maja 2000 r. na kwotę 1.531.681 zł., w tym za rok 1999 -1.059.770 zł, a za rok 2000 - 471.911 zł.

Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej decyzji, Spółka do dnia 31 maja 2000r. uiszczała podatek od nieruchomości, od znajdujących się w jej posiadaniu, położonych na terenie Gminy L. komór chłodniczych deklarując, iż stanowią one budowle związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą. Nowy nabywca Zakładu, w skład którego wchodzą wyżej wymienione komory, w złożonej deklaracji podatkowej wymienił te komory jako budynki. Zakwalifikowanie Komor chłodniczych do budowli zamiast do budynków spowodowało zaniżenie zobowiązań podatkowych Spółki. W trakcie przeprowadzonego postępowania podatkowego, na podstawie przeprowadzonych oględzin i zeznań świadków ustalono, że sporne komory chłodnicze w latach 1999 - 2000 były budynkami w świetle art. 3 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. z 2006. Nr 121, poz. 844/, tj. obiektem budowlanym, umocowanym w ziemi posiadającym ściany oraz pokrycie dachowe. Tak więc podstawą ich opodatkowania, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 wyżej powołanej ustawy jest powierzchnia użytkowa. Organ ustalił ponadto, że w wyżej wymienionym okresie nie były prowadzone żadne prace budowlane, które miałyby wpływ na zmianę powierzchni użytkowej komór, stanowiącej podstawę opodatkowania. Nie podzielił także opinii Spółki, że zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od nieruchomości za lata 1999 i 2000 przedawniło się z końcem 2005 roku, stwierdzając, że zobowiązanie, które wygasło na skutek zapłaty nie przedawnia się, ponieważ nie może wygasnąć dwukrotnie. W trakcie postępowania podatkowego podatnik, w dniu 26 czerwca 2003r., dokonał zapłaty zaległości podatkowej, wynikającej z decyzji z dnia [...] maja 2003r., określającej wysokość zobowiązania podatkowego za okres od 1 stycznia 1998 r. do 31 maja 2000 r., z naliczonymi przez siebie odsetkami, która to decyzja została następnie uchylona decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego, Nr [...], z dnia [...] listopada 2003r. Organ I instancji, postanowieniem z dnia [...] lutego 2004 r. umorzył postępowanie podatkowe w sprawie określenia Spółce zobowiązania podatkowego od nieruchomości za lata 1997 - 1998 i w dniu 2 marca 2004 r. zwrócił wpłaconą przez podatnika zaległość za rok 1998, wraz z odsetkami. Jednocześnie organ, powołując się na przepis art., 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm./, zwanej dalej O. p., w związku z tym, że wysokość zobowiązania podatkowego okazała się inna, niż wskazana przez podatnika w deklaracji podatkowej, wydał decyzję określającą to zobowiązanie w prawidłowej wysokości.