Wyrok WSA w Opolu z dnia 31 stycznia 2007 r., sygn. I SA/Op 333/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Wójcik Sędziowie WSA Tomasz Zborzyński (spr.) Asesor sąd. Marta Wojciechowska Protokolant sekr. sądowy Joanna Zamojska - Jaszczyk po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 31 stycznia 2007 r. sprawy ze skargi J. K. i J. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 rok oddala skargę

Uzasadnienie

wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu

z dnia 31 stycznia 2007 r.

1. J. i J. małżonkowie K. (skarżący) w zeznaniu rocznym PIT-36 o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym 2003 wykazali dochód w łącznej wysokości 74.526,03 zł, w tym dochód uzyskany przez J. K. z działalności gospodarczej prowadzonej pod firmą "A" w kwocie 70.704,13 zł. Dochód skarżącej stanowił różnicę pomiędzy przychodami w wysokości 2.447.038,17 zł a kosztami ich uzyskania w wysokości 2.376.334,04 zł. Po uwzględnieniu odliczeń od dochodu i od podatku skarżący zadeklarowali podatek należny w wysokości 10.921,30 zł.

2. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Opolu decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 207 i art. 21 § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z art. 24 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 28 września 1991r. o kontroli skarbowej (Dz. U z 2004r. Nr 8 poz. 65 ze zm.) oraz art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 29 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) określił wysokość zobowiązania skarżących w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003r. na kwotę 76.141 zł.

W uzasadnieniu wskazał, że w wyniku przeprowadzonej kontroli ustalono, iż J. K. zaniżyła przychody o kwotę 134.921,51zł oraz zawyżyła koszty uzyskania przychodów o kwotę 47.124,97 zł.

Zaniżenie przychodów było wynikiem zmniejszenia przychodów ze sprzedaży eksportowej na rzecz kontrahentów z Niemiec i Czech w związku z reklamacjami jakościowymi sprzedanych towarów. Skarżąca dokonała w dniu 31 grudnia 2003r. wpisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zmniejszających wartość sprzedaży o uznane przez siebie reklamacje, jednakże bez wystawienia faktur korygujących wcześniej wystawione faktury określające wartość sprzedaży eksportowej, a jedynie na podstawie własnej adnotacji o uznaniu reklamacji. Tymczasem zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w brzmieniu obowiązującym w roku 2003 obrót zmniejsza się o kwotę udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązujących rabatów (bonifikat, upustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów oraz zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu ustawy o cenach, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur, jednakże w myśl § 41 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 15 ust. 2 tej ustawy podatnik udzielający rabatu ma obowiązek wystawić fakturę korygującą o treści określonej w § 43 ust. 3 tego rozporządzenia. Z tego obowiązku skarżąca nie wywiązała się. Doprowadziło to, na podstawie art. 193 § 6 Ordynacji podatkowej, do nie uznania podatkowej księgi przychodów i rozchodów za dowód w części dotyczącej przychodów.