Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19 grudnia 2006 r., sygn. I SA/Wr 1539/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Ludmiła Jajkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA - Jadwiga Danuta Mróz Asesor WSA - Dagmara Dominik (sprawozdawca) Protokolant: Kamila Paszowska-Wojnar po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 grudnia 2006 r. przy udziale - sprawy ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2000 r.: oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej z dnia [...] nr [...] w sprawie podatku od towarów i usług za styczeń 2000 r. określającą zobowiązanie podatkowe w wysokości [...], zaległość podatkową w wysokości [...] oraz odsetki za zwłokę na dzień wydania decyzji w wysokości [...]. Decyzja organu odwoławczego została wydana po ponownym rozpatrzeniu sprawy na skutek uchylenia decyzji Izby Skarbowej we W. wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 7 lipca 2004r. sygn. akt I SA/Wr 581/02 na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. zwanej dalej "p.s.a."). Podstawowym powodem uchylenia zaskarżonej decyzji było stwierdzenie, że uchybia ona art. 210 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm. zwana dalej "O.p."), wadliwość sporządzonego uzasadnienia, zarówno w sferze faktycznej, jak i prawnej, spowodowała - zdaniem Sądu - że zaskarżona decyzja narusza także art. 187 § 1 i art. 191 O.p., przez brak wyczerpującego rozpatrzenia całości materiału dowodowego sprawy i wszechstronnej oceny dowodów. Tymczasem celem postępowania odwoławczego jest ponowne rozpatrzenie i rozstrzygnięcie sprawy administracyjnej przez organ odwoławczy, który zobowiązany był do uzasadnienia swojej decyzji zgodnie z art. 210 § 1 pkt 6 w zw. z art. 235 O.p. Sąd stwierdził, że z uzasadnienia decyzji organu odwoławczego nie wynika w sposób jednoznaczny, jakie ustalenia faktyczne organ ten uznał za udowodnione, a zatem jak według niego kształtuje się stan faktyczny sprawy zgodny z prawdą. Sąd wskazał, na wywody organu odwoławczego, rozpoczęte przytoczeniem ustaleń decyzji organu podatkowego pierwszej instancji, z których wynika, że sporne usługi nie były wykonywane, a kontynuowane ustaleniami tegoż organu, że były wykonywane przez A. S. przy użyciu programu komputerowego, stanowiącego własność M. W., lecz nie wiadomo w jaki sposób, oraz konkluzje organu drugiej instancji (na końcu uzasadnienia - strona 3), "że do usług wykonywanych przy zastosowaniu bezużytecznego programu oraz wystawionych faktur w przedmiotowej sprawie zastosowanie mieć będzie również art. 83 Kodeksu cywilnego dotyczącego umów pozornych, zatem podjęte rozstrzygnięcie przez Inspektora Kontroli Skarbowej jest prawidłowe". Sąd podniósł, że z przytoczonego wyżej uzasadnienia niewiele wynika. Nie wiadomo w końcu, czy organ uznał za udowodnione, że usługi te były wykonywane czy też nie były wykonywane. W całym uzasadnieniu nie przytoczono żadnej podstawy prawnej rozstrzygnięcia, ani organu podatkowego pierwszej instancji, ani organu odwoławczego, poza przywołaniem art. 83 Kodeksu cywilnego. Wskazano na pozorność, lecz nie poczyniono w tym zakresie żadnego umotywowania tego stwierdzenia na tle rozpatrywanej sprawy. W tej sytuacji Sąd stwierdził, że w uzasadnieniu organu odwoławczego brak było ustalonego przez ten organ stanu faktycznego, a zatem i dowodów, na podstawie których organ ten powinien dokonać ustalenia tego stanu faktycznego oraz brak jakiegokolwiek uzasadnienia prawnego podjętego rozstrzygnięcia merytorycznego. Uzasadnienie takie nie dawało żadnej możliwości skontrolowania motywów podjętego przez organ odwoławczy rozstrzygnięcia. Ponadto Sąd stwierdził, że przedłożony wyrok uniewinniający skarżącego od zarzutu popełnienia czynu z art. 56 § 2 kks w zw. z art. 6 § 2 kks, w którym wskazano, że oskarżający w tej sprawie organ skarbowy popadł w sprzeczność logiczną w swoich stwierdzeniach, zarzucając z jednej strony, że umowa pomiędzy oskarżonym a M. W. była pozorna, gdyż ten ostatni nie świadczył żadnych usług dla oskarżonego, a z drugiej ustalając, że świadcząc usługi dla oskarżonego M. W. posługiwał się bezużytecznym programem, potwierdza, że organy w niniejszej sprawie mają trudności w określeniu jednoznacznego stanu faktycznego, przyjęcia dla niego stosownej kwalifikacji prawnej oraz prawidłowego uzasadnienia swoich ustaleń. W związku z powyższym Sąd nakazał organowi odwoławczemu zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy sprawy oraz uzasadnić w sposób wszechstronny pod względem faktycznym oraz prawnym wydane rozstrzygnięcie - z uwzględnieniem, powyższych wskazań.