Wyrok WSA w Łodzi z dnia 20 grudnia 2006 r., sygn. I SA/Łd 1096/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bogdan Lubiński (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Paweł Kowalski, Asesor WSA Cezary Koziński, Protokolant Tomasz Furmanek, po rozpoznaniu w Łodzi na rozprawie w dniu 6 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi Cementownia A spółki akcyjnej w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2002 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją wydaną w dniu [...] Nr [...] Burmistrz Miasta i Gminy D. określił dla Cementowni "A" S.A. w T. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2002 r. w części dotyczącej budowli związanych z działalnością gospodarczą w kwocie - 1.383.187,30 złotych. W podstawie prawnej aktu wskazano art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), a także art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1, art. 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9 poz. 31 ze zm.). Powołując treść art. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych organ stwierdził, iż na Cementowni "A" S.A., jako na podatniku podatku od nieruchomości, spoczywał obowiązek składania do dnia 15 stycznia deklaracji na podatek od nieruchomości za dany rok podatkowy i wpłacania go, bez wezwania, w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego w terminie do 15-go każdego miesiąca na rachunek budżetu właściwej gminy. Taki obowiązek nakładał na podatnika także art. 21 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. W ocenie organu dokonującego wykładni przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w jej brzmieniu sprzed i po nowelizacji w 2002 r., wartości fundamentów pod maszynami i urządzeniami należącymi do Cementowni "A" S.A. podlegały opodatkowaniu jako budowle podatkiem od nieruchomości także przed 1 stycznia 2003 r. Odwołując się do definicji "budowli" sformułowanej w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane ( Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126 ze zm.) Burmistrz Miasta i Gminy D. argumentował, iż zawarte tam wyliczenia nie jest wyczerpujące i posiada jedynie charakter przykładowy, a wynika z niego, iż "fundamenty" są budowlami. Na poparcie swych wywodów organ przytoczył orzecznictwo sądów administracyjnych: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 stycznia 1999 r. (sygn. akt II S.A. 1617/98) i wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 kwietnia 1995 r. (opubl. w Monitorze Podatkowym z 1995 r. Nr 9, s. 273). Organ I instancji stwierdził też, iż Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych ( Dz. U. Nr 112, poz. 1317) nie może stanowić jedynej podstawy do interpretacji przepisów innych ustaw, zwłaszcza w zakresie istnienia obowiązku podatkowego. Jedynie pojęcie budowli i budynku występujące w KŚT pomocniczo może być wykorzystywane na potrzeby podatku od nieruchomości. Zgodnie z art. 217 Konstytucji RP akt prawny niższej rangi niż ustawa, a takim jest wyżej cytowane rozporządzenie, nie może być stosowany wyłącznie do interpretacji przepisów wyższej rangi - ustaw. Ostatecznie organ przyjął, iż do końca 2002 r. pojęcie "budowli" należało interpretować zgodnie z jego rozumieniem wynikającym z języka potocznego, z wykorzystaniem także definicji zawartej w prawie budowlanym i posiłkowym stosowaniem klasyfikacji statystycznych. Z tego też względu, fundamenty pod maszynami i urządzeniami podlegały w opinii Burmistrza opodatkowaniu jako "budowle", także przed 1 stycznia 2003 r.