Wyrok WSA w Łodzi z dnia 20 grudnia 2006 r., sygn. I SA/Łd 1095/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bogdan Lubiński (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Paweł Kowalski, Asesor WSA Cezary Koziński, Protokolant Tomasz Furmanek, po rozpoznaniu w Łodzi na rozprawie w dniu 6 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi Cementownia A spółki akcyjnej w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2001 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją wydaną w dniu [...] Nr [...] Burmistrz Miasta i Gminy D. określił dla Cementowni A S.A. w T. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2001 r. w części dotyczącej budowli związanych z działalnością gospodarczą w kwocie - 1.383.167,80 złotych. W podstawie prawnej aktu wskazano art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), a także art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 1, art. 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. Nr 9 poz. 31 ze zm.). Powołując treść art. 6 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych organ stwierdził, iż na Cementowni A S.A., jako na podatniku podatku od nieruchomości, spoczywał obowiązek składania do dnia 15 stycznia deklaracji na podatek od nieruchomości za dany rok podatkowy i wpłacania go, bez wezwania, w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego w terminie do 15-go każdego miesiąca na rachunek budżetu właściwej gminy. Taki obowiązek nakładał na podatnika także art. 21 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej. W ocenie organu dokonującego wykładni przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, w jej brzmieniu sprzed i po nowelizacji w 2002 r., wartości fundamentów pod maszynami i urządzeniami należącymi do Cementowni A S.A. podlegały opodatkowaniu jako budowle podatkiem od nieruchomości także przed 1 stycznia 2003 r. Odwołując się do definicji "budowli" sformułowanej w art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane ( Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126 ze zm.) Burmistrz Miasta i Gminy Dz. argumentował, iż zawarte tam wyliczenia nie jest wyczerpujące i posiada jedynie charakter przykładowy, a wynika z niego, iż "fundamenty" są budowlami. Na poparcie swych wywodów organ przytoczył orzecznictwo sądów administracyjnych: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 stycznia 1999 r. (sygn. akt II S.A. 1617/98) i wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 kwietnia 1995 r. (opubl. w Monitorze Podatkowym z 1995 r. Nr 9, s. 273). Organ I instancji stwierdził też, iż Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych ( Dz. U. Nr 112, poz. 1317) nie może stanowić jedynej podstawy do interpretacji przepisów innych ustaw, zwłaszcza w zakresie istnienia obowiązku podatkowego. Jedynie pojęcie budowli i budynku występujące w KŚT pomocniczo może być wykorzystywane na potrzeby podatku od nieruchomości. Zgodnie z art. 217 Konstytucji RP akt prawny niższej rangi niż ustawa, a takim jest wyżej cytowane rozporządzenie, nie może być stosowany wyłącznie do interpretacji przepisów wyższej rangi - ustaw. Ostatecznie organ przyjął, iż do końca 2002 r. pojęcie "budowli" należało interpretować zgodnie z jego rozumieniem wynikającym z języka potocznego, z wykorzystaniem także definicji zawartej w prawie budowlanym i posiłkowym stosowaniem klasyfikacji statystycznych. Z tego też względu, fundamenty pod maszynami i urządzeniami podlegały w opinii Burmistrza opodatkowaniu jako "budowle", także przed 1 stycznia 2003 r.