Wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 grudnia 2006 r., sygn. I SA/Łd 1156/06

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Janicki, Sędziowie Sędzia NSA Piotr Kiss, Sędzia NSA Bogusław Klimowicz (spr.), Protokolant asystent sędziego Tomasz Porczyński, po rozpoznaniu w Łodzi na rozprawie w dniu 8 grudnia 2006 r. sprawy ze skargi A S.A. w Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2001-2005 oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Prezydent Miasta Ł., po ponownym rozpatrzeniu wniosku A SA w Ł., odmówił stwierdzenia na rzecz wnioskodawcy nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2001-2005 w wysokości 120.450,90 zł.

W swoim wniosku z dnia 24 maja 2005 r. o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości A wskazała, że jest właścicielem zabudowanej nieruchomości położonej w Ł. przy ul. B 22/24. Nieruchomość ta została wydzierżawiona firmie C sp. z o.o. w Ł. na mocy umowy dzierżawy z dnia [...] 1999 r. W czasie obowiązywania tej umowy spółka C dokonała wyburzenia istniejącego na ww. nieruchomości budynku, a na jego miejsce wzniosła nowy budynek - Zakład Produkcyjny Obuwia Ortopedycznego, przy czym zarówno rozbiórka starego, jak i wzniesienie nowego budynku, nastąpiło za zgodą wydzierżawiającego. Zdaniem A dzierżawca, będąc w tej sytuacji użytkownikiem i posiadaczem samoistnym budynku, winien płacić podatek od nieruchomości od tego budynku. Pobrany od skarżącej podatek od nieruchomości za lata 2001-2005 był zatem podatkiem nienależnym.

Prezydent Miasta Ł. nie podzielił tego stanowiska. Organ I instancji wskazał, że budynek wzniesiony przez firmę C jest trwale związany z gruntem i tym samym, stanowi - stosownie do treści art. 47 § 1 i 48 k.c. - część składową gruntu, na którym został wybudowany, a zatem stanowi własność właściciela gruntu. W ocenie organu posiadacz zależny gruntu (dzierżawca) nie może być jednocześnie samoistnym posiadaczem budynku stanowiącego część składową tego gruntu. Część składowa rzeczy nie może bowiem stanowić przedmiotu samoistnego posiadania. Budynki lub ich części mogą być przedmiotem posiadania samoistnego jedynie wówczas, gdy stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Skoro spółka C jest posiadaczem zależnym gruntu, którego część składową stanowi wzniesiony przez spółkę budynek, to spółka ta nie może być uznana jednocześnie za samoistnego posiadacza tego budynku. Nie można również przyjąć, że spółka zachowuje się jak właściciel, skoro nie kwestionuje uprawnień A jako właściciela gruntu oraz faktu, że budynek stanowi część składową tego gruntu. Ponieważ brak jest podstaw do uznania spółki C za samoistnego posiadacza budynku, nie może ona również zostać uznana za podatnika podatku od nieruchomości od tego budynku stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (w brzmieniu obowiązującym do końca 2002 r.) oraz art. 3 ust. 1 pkt 2 tej ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2003 r.). Podatnikiem jest bowiem właściciel gruntu, czyli A. W konsekwencji kwota podatku zapłaconego przez stronę nie stanowi nadpłaty, o której mowa w art. 72 ustawy Ordynacja podatkowa.