Wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 padziernika 2006 r., sygn. I SA/Łd 770/06

Dnia 19 października 2006 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędziowie Sędzia NSA Arkadiusz Cudak (spr.), Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski, Protokolant asystent sędziego Katarzyna Orzechowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 października 2006 roku przy udziale - sprawy ze skargi E. J. i K. J. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uchylenia w całości decyzji w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za 2004 r. i ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości za 2004 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu [...] Prezydent Miasta B., po uprzednim wznowieniu postępowania, wydał decyzję Nr [...], w której uchylił decyzję Nr [...] z dnia [...] w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za 2004 r. oraz decyzję Nr [...] z dnia [...] w sprawie zmiany wymiaru podatku od nieruchomości na 2004 r. i ustalił E. i K. małżonkom J. wymiar podatku od nieruchomości na 2004 r. w kwocie 11.499,40 zł.

Organ przyjął do opodatkowania: budynki mieszkalne o powierzchni użytkowej 350 m2, grunty pozostałe o powierzchni 3.205 m2, grunty pozostałe o powierzchni 1.224 m2 za okres 10 miesięcy, grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, bez względu na sposób zakwalifikowania w ewidencji gruntów i budynków o powierzchni 13.250 m2 za okres 2 miesięcy, budynki lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej oraz budynki mieszkalne lub ich części zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej o powierzchni użytkowej 3.074,91 m2 za okres 2 miesięcy oraz budowle o wartości 109.652 zł.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że wcześniejsze decyzje wydano na podstawie wykazu nieruchomości złożonego przez podatników w 2000 r. Jak ustalono w toku postępowania podatkowego, dane zawarte w wykazie nieruchomości, złożonym w 2000 r. są niezgodne ze stanem faktycznym w części dotyczącej opodatkowania powierzchni budynków, budowli i gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Organ I instancji zauważył, iż nieprawidłowości w opodatkowaniu za 2004 r. dotyczą nieruchomości położonej w B. przy ulicy A, która została sprzedana przez podatników w 2004 r. K. M. W odniesieniu do obiektów wykorzystywanych na suszarnie i kotłownię, znajdujących się na nieruchomości położonej w B. przy ulicy A, organ zajął stanowisko, że są budynkami i podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości. Klasyfikacja Środków Trwałych nie może stanowić podstawy rozstrzygnięcia dla celów podatku od nieruchomości, dlatego też wyjaśnienia Urzędu Statystycznego nie mogą stanowić podstawy do opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Jak wskazał organ obiekty budowlane służące do suszenia drewna, to typowe budynki na trwałe związane z gruntem, posadowione na fundamentach, posiadające ściany i dach, a sposób ich użytkowania i zamontowane w ich wnętrzu urządzenia nie uzależniają zakwalifikowania konkretnych urządzeń do budynków. Zdaniem organu ustawa o podatkach i opłatach lokalnych zawiera własną definicję budynku, zgodnie z którą wszystkie obiekty znajdujące się na nieruchomości położonej w B. przy ulicy A są budynkami. Organ stwierdził ponadto, iż powódź i melioracja terenu nie ma wpływu na wysokość podatku i sposób opodatkowania, zaś obiekty budowlane znajdujące się na wyżej wymienionej nieruchomości są budynkami ponieważ są na trwale związane z gruntem, wydzielone są z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, posiadają fundamenty i dach. Jak wynika z protokołu oględzin obiektami budowlanymi są: budynek produkcyjny, budynek nawy południowej, budynek nawy północnej z łącznikiem, budynek magazynowy, domek drewniany, garaż oraz budynek kotłowni i suszarni, co potwierdził operat szacunkowy sporządzony przez J. M. oraz opinia biegłego rzeczoznawcy majątkowego Z. K..