Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 24 padziernika 2006 r., sygn. I SA/Gd 494/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Kolanowski, Asesor WSA Bogusław Woźniak (spr.), Protokolant Sekretarz Sądowy Marzena Cybulska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 października 2006 r. sprawy ze skargi "A" Spółka z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za czerwiec 2000 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia [...] określił za czerwiec 2000 r. "A" sp. z o. o. kwotę zwrotu różnicy podatku, nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej stwierdził, że "A" sp. z o. o. niesłusznie odliczyła podatek naliczony wynikający z faktur wystawionych przez "B" I.W.-F. oraz "C" Sp. z o. o. dotyczących usług akwizycyjnych oraz prac związanych z uruchamianiem central "A". W ocenie organu kontroli skarbowej wykazane w kwestionowanych fakturach usługi nie zostały faktycznie wykonane. Zatem, zgodnie z § 50 ust. 4 pkt 5 lit a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 109, poz. 1245 z późn. zm.) spółka nie miała prawa do ujęcia w rozliczeniu podatku za czerwiec 2000 r. podatku naliczonego wynikającego z kwestionowanych faktur.

"A" Sp. z o. o. złożyła odwołanie od powyższej decyzji do Dyrektora Izby Skarbowej wnosząc o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania w sprawie. Strona zarzuciła, że organ pierwszej instancji naruszył art. 290 § 2 w związku z art. 173 Ordynacji podatkowej ponieważ w decyzji powołuje się na dowód nieistniejący tj. na protokół z badania dokumentów i ewidencji. W rzeczywistości sporządzono protokół z kontroli, który żadnym postanowieniem nie został włączony do materiału dowodowego, a ponadto nie został podpisany przez osoby uczestniczące w kontroli, i co więcej nie zawiera przyczyn, dla których osoby te odmówiły podpisania tego protokołu. Strona zarzuciła naruszenie art. 180 § 1 w związku z art. 190 Ordynacji podatkowej ponieważ pozbawiono ją prawa do udziału w czynnościach procesowych, a także naruszenie art. 187 § 1 w związku z art. 180 i 181 Ordynacji podatkowej ponieważ nie zebrano i w sposób wyczerpujący nie rozpatrzono całego materiału dowodowego. Strona podniosła również zarzut błędnego pouczenia, co do środków zaskarżenia. W uzasadnieniu odwołania strona podniosła m. in., że ustalenia dokonane w przedmiotowej decyzji w zakresie podatku od towarów i usług za czerwiec 2000 r. są w sposób nierozerwalny związane z decyzją organu pierwszej instancji z dnia [...] w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych za okres 1 kwiecień 2000 r. - 31 marca 2001 r. Strona wskazała, że od decyzji tej zostało złożone odwołanie. Odwołująca spółka stwierdziła, że w decyzji dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w odniesieniu do faktur wystawionych przez "C" Sp. z o. o., "B" I.W.F. - nie określono, że wymienione w fakturach kwoty nie stanowią kosztu uzyskania przychodu.