Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 17 sierpnia 2006 r., sygn. I SA/Gd 234/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Kwarcińska, Sędziowie Sędzia NSA Alicja Stępień,, Asesor WSA Bogusław Woźniak (spr.), Protokolant Sekretarz Sądowy Zuzanna Baca, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 sierpnia 2006 r. sprawy ze skargi [...] "A" spółki z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2004 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Prezydent Miasta decyzją z dnia [...] określił Firmie Handlowej "A" sp. z o. o. wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2004 r. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że podatnik w złożonej deklaracji wykazał zaniżoną wysokość zobowiązania podatkowego, stosując do części posiadanych gruntów stawki przewidziane dla gruntów pozostałych. Natomiast zgodnie z ustawą o podatkach i opłatach lokalnych wszystkie nieruchomości będące w posiadaniu przedsiębiorcy, z wyjątkiem budynków mieszkalnych oraz gruntów związanych z tymi budynkami, są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W odwołaniu od powyższej decyzji strona wniosła o jej uchylenie w całości i umorzenie postępowania. Strona zarzuciła umieszczenie w podstawie prawnej decyzji przepisów nie mających związku z wydaną decyzją oraz błędną wykładnię art. 1 a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz art. 7 ust. 1 pkt 10 tej ustawy. W uzasadnieniu odwołania podniesiono, że zakwestionowana przez organ pierwszej instancji powierzchnia gruntów obszaru 3.062 m2 stanowi nieużytek i rowy melioracyjne, uniemożliwiające w jakikolwiek sposób wykorzystanie ich na cele działalności gospodarczej wykonywanej przez odwołującą. Zatem, skoro podatnik wykazał w sposób nie budzący wątpliwości, nie istnienie przesłanki związania działalności gospodarczej z posiadanym gruntem, kwestionowanie tego faktu przez organ podatkowy pierwszej instancji wyłącznie posługując się literą prawa (ogólnym stwierdzeniem odwołującym się do treści art. 1 a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych) jest uchybieniem skutkującym uchyleniem decyzji i umorzeniem postępowania. W odwołaniu podniesiono nadto, że za słusznością stanowiska strony przemawia treść art. 7 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy, który wprowadza zwolnienie dla nieużytków.