Wyrok WSA w Lublinie z dnia 17 maja 2006 r., sygn. I SA/Lu 125/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Małysz (spr.), Sędziowie WSA Halina Chitrosz, NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant st. sekr. sąd. Marta Sochal, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2006 r. sprawy ze skargi J. K. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania - oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...], Nr [...], po rozpatrzeniu zażalenia J. K. na postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia [...] listopada 2004 roku, Nr [...], odmawiające zawieszenia postępowania podatkowego w sprawie odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej za zaległości "[...]" S.A. w L. w podatku od towarów i usług za 1999 rok, Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji.

W uzasadnieniu powyższego postanowienia wskazano, iż wymienionym postanowieniem z dnia [...] listopada 2004 roku Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego odmówił zawieszenia postępowania w sprawie odpowiedzialności osoby trzeciej za zaległości "[...]" S.A. w L. w podatku od towarów i usług za 1999 rok z uzasadnieniem, iż nie zachodzi żadna z przesłanek zawieszenia wymienionych w art.201 § 1 ordynacji podatkowej, a zaległości podatkowe, odpowiedzialności za które obejmuje postępowanie, dotyczą 1999 roku i wynikają z prawomocnej decyzji Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia [...] września 2001 roku, Nr [...], doręczonej podatnikowi, tj. spółce "[...]", dnia 7 września 2001 roku, gdy samo postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej J. K. wszczęte zostało postanowieniem doręczonym stronie w dniu [...] listopada 2004 roku.

W zażaleniu J. K. wniósł o uchylenie postanowienie organu I instancji i zawieszenie postępowania do czasu zapadnięcia prawomocnej decyzji właściwego kompetencyjnie sądu rejestrowego w sprawie ustanowienia organów i osób uprawnionych do prowadzenia spraw spółki "[...]" S.A. w L., zarzucając naruszenie przez organ art.42 § 1 kc oraz art.120, art.121 § 1, art.122, art.123 § 1, art.133 § 1, art.138 § 1 i 3 i art.201 § 1 pkt 2 ordynacji podatkowej przez ich błędną wykładnię, przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów oraz oparcie rozstrzygnięcia na nieaktualnym materiale dowodowym i dokumentach.