Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 30 maja 2006 r., sygn. II SA/Gd 257/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zdzisław Kostka Sędzia WSA Wanda Antończyk (spr.) Asesor WSA Katarzyna Krzysztofowicz Protokolant: Agnieszka Dobroń po rozpoznaniu w dniu 30 maja 2006 r. na rozprawie sprawy ze skargi T. i J. F. na decyzję Wojewody z dnia 25 stycznia 2005 r., nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty z dnia 29 października 2004 r., nr [...].

Uzasadnienie

II SA/Gd 257/05

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 29 października 2004r. nr [...] Starosta działając na podstawie art. 104 kodeksu postępowania administracyjnego oraz na podstawie art. 151 § 2 w związku z art. 146 § 2 kpa, po wznowieniu postępowania administracyjnego zakończonego ostateczną decyzją Starosty nr [...] z dnia 6 października 2000r;

1/ odmówił uchylenia decyzji nr [...] Starosty z dnia 6 października 2000r. w sprawie zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania K. i R. małżonkom R. oraz J. i W. małżonkom R. pozwolenia na budowę budynku mieszkalnego obejmującą rozbudowę budynku mieszkalnego na terenie działki nr [...] w K. M.

2/ stwierdził, że wydanie przedmiotowej decyzji nastąpiło z naruszeniem prawa,

3/ stwierdził, że w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że postanowieniem z dnia 13 września 2004r. Wojewoda wznowił postępowanie administracyjne zakończone cytowaną w punkcie pierwszym ostateczną decyzją z dnia 6 października 2000r. oraz wyznaczył starostwo powiatowe w N. do przeprowadzenia wznowionego postępowania. Podstawą wznowienia było to, że skarżący bez swojej winy byli pozbawieni przez organ uczestnictwa w postępowaniu na prawach strony, co na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 kpa stanowiło przesłankę do wznowienia postępowania. W wyniku wznowienia postępowania Starosta wezwał wszystkie strony do udziału w rozprawie administracyjnej oraz do złożenia wyjaśnień, dokumentów i innych dowodów w sprawie. Organ wskazał, że po przeprowadzeniu rozprawy, w wyniku analizy złożonych przez strony dokumentów, jak i całości akt sprawy ustalił, że w wyniku wznowienia postępowania może zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej. Organ powołał się na treść oświadczenia złożonego przez skarżących w dniu 14 marca 2000r. Zgodnie z jego treścią skarżący wyrazili zgodę na dobudowanie do istniejącego budynku łazienek, które zlokalizowane zostaną na granicy działki. Zgoda ta była wynikiem uzgodnień stron oraz stanowiła pozytywną przesłankę dopuszczenia usytuowania budynku bezpośrednio przy granicy działki budowlanej zgodnie z § 12 ust. 6 nieobowiązującego już rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 14 grudnia 1994r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie / tekst jednolity Dz. U. nr 15 z 1999r., poz. 140/. Organ ustalił, że w toku wznowionego postępowania skarżący w żaden sposób nie udowodnili, że ich udział w postępowaniu doprowadziłby do odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego, a tym samym odmowy wydania Państwu R. pozwolenia na budowę. W ocenie organu wyłącznym dowodem na tę okoliczność nie może być oświadczenie strony złożone dopiero we wniosku o wznowienie postępowania. Skarżący przyznali, że nigdy nie uważali, aby Państwo R. prowadzili inwestycję bez ważnego pozwolenia na budowę, nadto w trakcie jej realizacji nie zgłaszali inwestorom żadnych zarzutów co do zakresu udzielonej zgody, skarżący byli w rozbudowanym i zmodernizowanym budynku w 2003r. Nadto organ ustalił, że skarżący byli stroną w postępowaniu dotyczącym ustalenia przez Burmistrza Miasta warunków zabudowy, dla działki nr [...] zakończonego decyzją z dnia 13 czerwca 2000r. Z projektu architektonicznego dołączonego do wniosku o wydanie pozwolenia na budowę wynika jednoznacznie, że na granicy działki mieszczą się wyłącznie łazienki. Powołując się na powyższe organ wskazał, że ogranicza się do stwierdzenia, że przedmiotowa decyzja była wydana z naruszeniem prawa.