Wyrok WSA w Lublinie z dnia 19 kwietnia 2006 r., sygn. III SA/Lu 608/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędziowie Asesor WSA Małgorzata Fita (sprawozdawca),, Sędzia NSA Marek Zalewski, Protokolant Referent Marcin Małek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2006 r. sprawy ze skargi J. H. na decyzję Inspektora Sanitarnego z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1. oddala skargę; 2. przyznaje adwokatowi M. M. kwotę [...] złote tytułem nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu.

Uzasadnienie

Inspektor Sanitarny decyzją nr [...] z dnia [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. w związku z art. 37 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tj. Dz.U. z 1998 r., Nr 90, poz. 575 z późn. zm.), po rozpatrzeniu odwołania J. H. od decyzji Powiatowego Inspektora Sanitarnego nr [...] z dnia [...] o braku podstaw do stwierdzenia u niego choroby zawodowej - zatrucie ostre albo przewlekłe lub ich następstwa wywołane przez substancje chemiczne, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu podał, iż sprawy związane ze zgłaszaniem, rozpoznawaniem i stwierdzaniem chorób zawodowych regulują przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłoszenia podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz.U. Nr 132, poz. 1115) zwanego dalej rozporządzeniem.

Po zgłoszeniu do Powiatowego Inspektora Sanitarnego przez J. H. podejrzenia u siebie o choroby zawodowej "zatrucia amoniakiem, ozonem i tlenkami azotu" wszczęto postępowanie w tym przedmiocie i skierowano go do Poradni Chorób Zawodowych, celem rozpoznania lub wykluczenia u niego choroby zawodowej. Zgodnie bowiem z przepisem § 5 ust. 1 rozporządzenia, do wydawania orzeczeń lekarskich o rozpoznawaniu lub o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej u pracownika upoważniony jest lekarz medycyny spełniający wymagania kwalifikacyjne określone w przepisach w sprawie specjalizacji lekarskich niezbędnych do wykonywania orzecznictwa w zakresie chorób zawodowych, zatrudniony w jednostce orzeczniczej pierwszego lub drugiego stopnia. Jednostkami orzeczniczymi pierwszego stopnia w świetle przepisu § 5 ust. 2 pkt 1 i 2 są poradnie, oddziały chorób zawodowych OMP oraz katedry, poradnie i kliniki chorób zawodowych Akademii Medycznej (których w Akademii Medycznej nie zorganizowano).