Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 23 marca 2006 r., sygn. I SA/Rz 532/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Piórkowska Sędzia WSA Barbara Stukan-Pytlowany /spr./ Asesor WSA Małgorzata Niedobylska Protokolant sek.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2006r. na rozprawie- sprawy ze skargi M. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] października 2005r. Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003r. - oddala skargę -

Uzasadnienie

I SA/Rz 532/05

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] października 2005 roku o nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] lipca 2005 roku o nr [...] określającą M.P. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2003 rok.

W uzasadnieniu powyższej decyzji wyjaśniono, iż M.P. w zeznaniu podatkowym za 2003 rok wykazał dochód z działalności gospodarczej . prowadzonej samodzielnie pod firmą "A" oraz w ramach spółki cywilnej P.H.U. "B" (40 % udziałów); z wynagrodzenia ze stosunku pracy oraz z najmu. Kontrola podatkowa przeprowadzona w firmie "A" nie wykazała nieprawidłowości, natomiast w spółce "B" stwierdzono zawyżenie kosztów uzyskania przychodów. Podstawą i zarazem sporną kwestią było nieuznanie za koszt uzyskania przychodów wydatków na zakup oleju napędowego od "C" W.W.- O.Ś- Stacja Paliw w B., ze względu na to, iż faktury dokumentujące zakup tego paliwa okazały się nierzetelne. Nierzetelność faktur uzasadniało - zdaniem organu I instancji to, iż wystawca faktur nie posiadał w swojej dokumentacji źródłowej kopii faktur, oraz że pod numerami wynikającymi z zakwestionowanych faktur "C" wystawiła faktury na sprzedaż paliwa dla innych kontrahentów niż spółka "B". Również materiały przesłane przez Prokuraturę Okręgową, w tym protokół przesłuchania podejrzanego M.F.- byłego pracownika stacji paliw w B., w którym przyznał się on do fałszowania faktur na zakup oleju napędowego m. in. na rzecz spółki "B", potwierdziły niematerialność spornych faktur. Z uwagi na powyższe ustalenia odmówiono wiarygodności zeznaniom A.P. oraz pracowników - kierowców spółki "B" w zakresie dotyczącym zakupów paliwa na stacji paliw w B. W konsekwencji organ I instancji uznał, że faktury dokumentują zdarzenia, które w rzeczywistości nie wystąpiły, w związku, z czym wydatki z nich wynikające nie zostały poniesione. Faktury te nie mogą zatem stanowić podstawy zapisów w księdze podatkowej oraz być uwzględnione przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Organ podatkowy stwierdził również, że zestawienia dotyczące dokonywanych zakupów paliwa oraz wykonywanych usług nie pozwalają na określenie ilości przejechanych kilometrów i faktycznego zużycia paliwa w spółce "B". Organ wskazał, iż data umieszczona na fakturach sprzedaży usług nie jest datą faktycznego wykonania usługi, nieliczne faktury posiadają informacje dotyczące przebytej trasy, nadto podkreślił brak istnienia dowodów na zakup paliwa dla danego samochodu przy równoczesnym wykazywaniu usług nim świadczonych lub też dokonywanie zakupu paliwa w ilości znacznie przekraczającej pojemność baku danego pojazdu. Naczelnik Urzędu Skarbowego dodał, iż wykazywane przez podatnika zużycie paliwa nie znajduje ponadto potwierdzenia w oświadczeniu podatników prowadzących działalność transportową w podobnym zakresie. Z powyższych przyczyn nie uwzględniono sporządzonego przez podatnika zestawienia zużycia paliwa jako potwierdzającego faktyczny zakup i zużycie paliwa. W konkluzji organ I instancji uznał, iż podatnik nie uprawdopodobnił poniesienia zakwestionowanych wydatków, w efekcie czego organ odstąpił od szacowania kosztów w tym zakresie.