Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 24 lutego 2006 r., sygn. I SA/Wr 1747/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Sędziowie: Sędzia NSA Maria Tkacz-Rutkowska (sprawozdawca) Asesor WSA Dagmara Dominik Protokolant: Paulina Wódka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 lutego 2006 r. sprawy ze skargi A. i W. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi A. i W. K. jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w D. z dnia [...] nr [...] o odmowie stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2002 r.

Korektę zeznania o wysokości uzyskanego w 2002 r. dochodu małżonkowie K. wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w kwocie [...] zł złożyli w dniu [...] wyjaśniając, iż korekta związana jest z nie rozliczeniem niedoboru inwentaryzacyjnego towarów na kwotę [...] zł. Niedobór został uznany za niezawiniony i jako taki winien zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów 2002 r.

Do wniosku podatnicy dołączyli arkusz spisu z natury z dnia [...] oraz protokół z dnia [...] w sprawie rozpatrzenia różnic inwentaryzacyjnych, w którym wskazano, iż ze względu na brak możliwości ciągłego nadzoru hali i placów składowych nie jest możliwe ustalenia przyczyn niedoboru jak również osoby odpowiedzialnej za jego powstanie.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w D. odmówił stwierdzenia nadpłaty. W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.)- dalej w skrócie updf kosztami uzyskania przychodów z poszczególnych źródeł są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 updf. Dla celów podatkowych również straty w składnikach majątku (trwałego i obrotowego) stanowią koszt uzyskania przychodów jednak należy mieć na uwadze, że brak w katalogu wydatków nie uznawanych za koszt uzyskania przychodów strat w majątku obrotowym nie stanowi generalnej przesłanki do ich uznania za taki koszt. Każdy przypadek winien być rozpatrywany indywidualnie. Straty powstałe na skutek zdarzeń losowych (powódź, pożar, kradzież), właściwości naturalnych towarów (zepsucie) oraz wykonywania czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (uszkodzenie podczas transportu, załadunku magazynowania) są uznawane za koszt uzyskania przychodów dotyczy to głownie strat powstałych bez woli i udziału człowieka. Nie są kosztem podatkowym straty powstałe w następstwie niewłaściwego działania podatnika lub osób z nim związanych albo zawinione przez podatnika ( niewłaściwe składowanie, brak nadzoru nad magazynem, niepodjęcie próby przypisania odpowiedzialności za braki konkretnej osobie). Organ uznał, iż podatnik nie uprawdopodobnił, że stwierdzone niedobory powstały bez jego winy i nie wykazał, że zachował należytą staranność, aby przeciwdziałać wystąpieniu niedoboru. Z tych przyczyn odmówił stwierdzenia nadpłaty.