Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 stycznia 2006 r., sygn. V SA/Wa 2063/05

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 2002 nr 42 poz. 371 ze zm./ przepisy ustawy stosuje się także do osób, które jako dzieci zostały odebrane rodzicom w celu poddania eksterminacji lub w celu przymusowego wynarodowienia. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 lit. "b" powołanej ustawy na wniosek osoby zainteresowanej Prezes Instytutu Pamięci Narodowej -Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu potwierdza okoliczność, o której mowa w art. 4 ust. 2.

Eksterminacja to polityka zagłady, ludobójstwa, zbrodniczego niszczenia grup ludzkich z powodów rasowych, narodowościowych, religijnych. Skierowanie przez okupacyjne władze niemieckie skarżącego do obozu pracy w Rywałdzie Królewskim, gdzie wykonywał prace porządkowe i drobne prace rolne nie mogło mieć zatem charakteru eksterminacyjnego, tj. takiego jaki miał pobyt w obozach koncentracyjnych czy obozach zagłady. Również okoliczność, iż po likwidacji obozu w Rywałdzie Królewskim skarżący został skierowany do prac porządkowo-rolnych w gospodarstwie rolnym przeczy tezie o eksterminacyjnym charakterze działań władz niemieckich. Powszechny charakter przestępstw popełnianych na ludności cywilnej w trakcie drugiej wojny światowej, przemawia za wykładnią ścieśniającą pojęcia eksterminacji w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy o kombatantach, tj. jako zbrodni prawa międzynarodowego. Zasadne jest w tym kontekście stanowisko organu, który uznał, iż do spełnienia okoliczności wymienionych w art. 4 ust. 2 powołanej ustawy, musi zaistnieć fakt odebrania dziecka rodzicom z wyraźną intencją jego eksterminacji /pozbawienia życia/.