Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 grudnia 2005 r., sygn. I SA/Wr 324/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA - Ireneusz Dukiel Sędziowie: Sędzia NSA - Henryka Łysikowska Asesor WSA - Dagmara Dominik (sprawozdawca) Protokolant: Kamila Paszowska - Wojnar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2005r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. z siedzibą w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2001 r.: I) uchyla zaskarżoną decyzję; II) stwierdza, że wymieniona w pkt I decyzja nie podlega wykonaniu; III) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 295 zł. (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej we W. decyzją z dnia [...] nr [...] określił sp. z o.o. A kwotę zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za listopad 2001 r. w wysokości [...] oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za listopad 2001 r. w kwocie [...]. Przedmiotem sporu jest podatek naliczony z tytułu poniesionych kosztów eksploatacji samochodów ciężarowych, stąd też uzasadnienie nie obejmuje innych ustaleń. Z uzasadnienia powołanej decyzji wynika, iż w 2001 r. Spółka z o.o. A zajmowała się produkcją i eksportem mebli do odbiorców zagranicznych. Głównym odbiorcą była firma B z Holandii. Wyprodukowane wyroby były dostarczane środkami transportu należącymi do A sp. z o.o." oraz obcymi środkami transportu. Własny transport wykorzystywany był tylko do jednego odbiorcy - firmy B . Miejscem dostawy były miejscowości położone m.in. w Niemczech, Holandii, Belgii. W drodze powrotnej przywożono do Polski materiały i surowce do produkcji otrzymane od kontrahentów zagranicznych tj. firmy B i C oraz meble, które należało naprawić w ramach reklamacji od firmy B . Stwierdzono także, że obcy przewoźnicy wynajmowani byli przez kupującego - firmę B i kupujący rozliczał się z nimi bezpośrednio za wykonane usługi. W dokumentach SAD - w przypadku eksportu do firmy B dokonywanego własnymi środkami transportu przez A sp. z o.o. w poz. 20 "Warunki dostawy" Spółka deklarowała EXW - "z zakładu A . Przy takiej klauzuli koszty transportu na całej trasie dostawy ponosi kupujący. Sprzedający jest zobowiązany do pozostawienia towaru do dyspozycji na swoim terenie, bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów transportu i załadunku. W przypadku importu materiałów do przerobu A sp. z o.o. deklarowała warunki dostawy DDU - dostarczone, cło nie opłacone do oznaczonego miejsca tj. zakładu A . Organ kontroli skarbowej stwierdził, iż powyższe oznacza, że sprzedający jest zobowiązany do poniesienia wszystkich kosztów związanych z towarem, aż do momentu, gdy zostanie on dostarczony do miejsca przeznaczenia. Jednocześnie organ pierwszej instancji wskazał na zapisy umowy z dnia [...], która nie posiadała aneksów i obowiązywała także w 2001 r. między A sp. z o.o" (jako sprzedającym) a firmą B (jako kupującym). W pkcie 7 ww. umowy wskazano, iż transport stanowią samochody kryte wynajęte przez kupującego; koszty transportu materiałów do produkcji, zwrotów reklamacyjnych, zwrotów do naprawy, wzorów do produkcji pokrywa strona kupująca; producent może dostarczyć meble kupującemu własnym środkiem transportu. W pkcie 9 ww. umowy wskazano, iż koszty ubezpieczenia mebli po załadunku i ich transportu ponosi kupujący. Mając na względzie powyższe organ pierwszej instancji zakwestionował jako koszty uzyskania przychodów wydatki dotyczące kosztów transportu w wysokości [...] obejmujące: amortyzację dwóch samochodów ciężarowych (marki Mercedes i Volvo) oraz dwóch naczep, którymi odbywał się transport do firmy B , wydatki związane z eksploatacją ww. samochodów, delegacji zagranicznych kierowców oraz wynagrodzeń kierowców. Powołano się na art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. zwana dalej "u.p.d.o.p."). Wskazano także, że obowiązek ponoszenia kosztów powinien wynikać z dowodów księgowych i zawartych umów. Natomiast zgodnie z pkt 7 i 9 umowy obowiązek taki spoczywał na odbiorcy wyrobów - kupującym. Zatem spółka przewożąc wyroby gotowe do swojego kontrahenta winna obciążyć go poniesionymi wydatkami z tytułu transportu, a z ewidencji księgowej nie stwierdzono, aby w 2001 r. A sp. z o.o. tego typu przychód uzyskała. Mając na uwadze powyższe, w oparciu o ewidencję księgową oraz dowody zakupu, wyszczególniono koszty związane z eksploatacją samochodów ciężarowych marki Mercedes i Volvo tj. zakup paliwa, opłaty drogowe i inne. W deklaracji VAT-7 za listopad 2001 r. odliczono podatek naliczony w łącznej kwocie [...]. Zdaniem organu pierwszej instancji, z uwagi na fakt, iż powyższe wydatki nie stanowią w Spółce kosztów uzyskania przychodów, zatem Spółka odliczając ww. podatek naliczony z faktur dokumentujących wskazane wydatki naruszyła art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. z 1993 r. Nr 11, poz. 50 ze zm. zwanej dalej "ustawą o ptu").