Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 12 grudnia 2005 r., sygn. I SA/Wr 470/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Szczerbiński Sędziowie Sędzia NSA Halina Betta Sędzia WSA Ireneusz Dukiel (sprawozdawca) Protokolant Katarzyna Gierczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. w Ś. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodka Zamiejscowego w W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Urząd Skarbowy w Ś., na podstawie informacji zawartych w protokole z kontroli w zakresie rozliczeń z budżetem w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000r., postanowieniem z dnia [...], nr [...], wszczął z urzędu wobec A sp. z o.o. w Ś. postępowanie podatkowe w sprawie określenia zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2000 r.

Po stwierdzeniu, iż zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych należne za 2000 r. jest zaniżone, a ponadto, że zarówno przychody jak i koszty ich uzyskania są nieprawidłowo przez podatnika zeznane, Urząd Skarbowy w Ś. w dniu [...] wydał decyzje nr [...] określającą zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2000 r. w wysokości [...] oraz kwotę odsetek za zwłokę od zaniżonych zaliczek na podatek za miesiące od lutego do lipca 2000 r. w łącznej wysokości [...].

Od tej decyzji spółka wniosła odwołanie zarzucając:

a) naruszenie przepisów art. 15 i art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 120, art. 129 i art. 180 Ordynacji podatkowej,

b) niezastosowanie przepisów art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, art. 6 i art. 10 ust. 3 ustawy o rachunkowości, międzynarodowych oraz krajowych standardów rachunkowości, oficjalnych interpretacji Ministerstwa Finansów,

c) nieuwzględnienie korzystnych dla spółki faktów.

Dyrektor Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. uznał, iż zaskarżona decyzja zawiera wady w stopniu wymagającym wyeliminowania jej z obrotu prawnego i decyzją z dnia [...], nr [...], w trybie art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej uchylił decyzję Urzędu Skarbowego i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ.