Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 grudnia 2005 r., sygn. IV SA/Wa 112/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka, sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant Piotr Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi M. W. na uchwałę Rady Gminy I. z dnia [...] stycznia 2004 r. nr Nr [...] w przedmiocie zatwierdzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi T. i T.- etap II - oddala skargę -

Uzasadnienie

Przedmiotem zaskarżenia była uchwała Rady Gminy I. z dnia [...] stycznia 2004 r. w sprawie zatwierdzenia Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego wsi T. i T. Etap II.

Skarżąca pismem z dnia 19 listopada 2004 r. wezwała Radę Gminy do usunięcia naruszenia prawa. Do dnia wniesienia skargi Rada nie zajęła stanowiska w sprawie.

W skardze na uchwałę M. W. zażądała stwierdzenia jej nieważności. Zarzuciła, iż projekt planu nie był wyłożony do wglądu, co uniemożliwiło Skarżącej złożenie do niego zarzutów. Ponadto przyjmując plan traktowano jej działkę jako niezabudowaną, co było sprzeczne ze stanem faktycznym. Skarżąca zgodnie z ustaleniami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i na podstawie pozwolenia na budowę zrealizowała budynek na działce. Zgodę na jego użytkowanie uzyskała w dniu 18 września 2003 r. (w skardze mylnie powołano 2002 r.). Gmina przyjmując plan naruszyła interes prawny skarżącej, gdyż wynikająca z planu nieprzekraczalna linia zabudowy przechodzi przez róg zrealizowanego legalnie budynku na należącej do niej działce nr ew. [...]. Ponadto Skarżąca zarzuciła, iż niedopuszczalne było wprowadzenie w planie ograniczeń co do możliwości zagospodarowania terenu przyległego do rowu melioracyjnego, oznaczonego na planie jako [...], co ogranicza możliwość wykorzystania jej działki. Wskazuje, iż z informacji o terenie jaką otrzymała z Urzędu Gminy 26 listopada 1998 r. nie wynikały żadne ograniczenia, co do możliwości zagospodarowania części działki. Ograniczeń tych nie odzwierciedlono także w wydawanych później decyzjach w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Teren został zagospodarowany przez Skarżącą dużym nakładem kosztów. Wprowadzenie ograniczeń narusza jej konstytucyjne prawo własności. Narusza także art. 3 ust. 2 i art. 33 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.), Wskazuje, iż w doktrynie wyrażany jest pogląd, iż władztwo planistyczne gminy jest ograniczone i nie może kolidować z powszechnie obowiązującym prawem oraz z interesem poszczególnych obywateli. Plan nie może naruszać prawa własności, które podlega szczególnej ochronie (art. 21 Konstytucji RP). Skarżąca wskazała, iż jest współwłaścicielką rowu melioracyjnego (połowa szerokości). Od drugie strony istnieje dostęp do rowu ze zwyczajowej drogi. Umożliwia to zdaniem Skarżącej prawidłową konserwację rowu. Stąd wprowadzenie ograniczeń co do zagospodarowania jej nieruchomości (z drugiej strony rowu) było niezasadne. Skarżąca podnosi, iż ograniczenie możliwości zagospodarowania jej działki spowoduje dla niej dużą uciążliwość. Zwróciła uwagę, iż działka jest niewielka a ograniczenie dotyczy znacznej jej części. Realizacja planu wymaga przesunięcia ogrodzenia niemalże pod okna zrealizowanego budynku. Doprowadzi to do konieczności wykupu nieruchomości przez Gminę.