Wyrok WSA w Lublinie z dnia 27 grudnia 2005 r., sygn. II SA/Lu 398/05

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Maciej Kierek Asesor WSA, Bogusław Wiśniewski, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Jolanta Sikora, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi M.K., A.K., S.M. i Ł.M. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie zarzutów do projektu planu miejscowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Uchwałą z dnia [...] lutego 2005 r. Nr [...] Rada Miasta odrzuciła zarzut M. i A.K., złożony w dniu 16 grudnia 2002 r., dotyczący zmiany przeznaczenia w projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy działek nr [...] i [...] położonych w obrębie K. - z terenów rolnych na budowlane.

W obszernym uzasadnieniu uchwały Rada wskazała, że działka nr [...] położona jest w dolinie rzeki [...] na jej prawym brzegu i jest to działka niezabudowana, użytkowana jako łąka, natomiast działka nr [...] leży w dolinie [...]na jej lewym brzegu i stanowi działkę siedliskową.

W dniu 28 marca 2000 r. M. i A.K. złożyli wniosek do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dotyczący przeznaczenia obu działek. Wniosek ten nie został w toku procedury tworzenia projektu planu uwzględniony. Procedura ta miała za zadanie stworzenie właściwych rozwiązań przestrzennych, mających na celu eliminowanie chaotycznej zabudowy.

W "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy" wyznaczony został Przyrodniczy System Gminy, który jest tzw. ochroną planistyczną, czyli ochroną terenów przed urbanizacją niekorzystną dla przestrzeni przyrodniczej. Ma ona zabezpieczać tereny najcenniejsze przed zmianą użytkowania oraz poprawiać stan środowiska o obniżonych walorach. Istotą tego systemu jest ochrona jego poszczególnych elementów: obszarów węzłowych, węzłów ekologicznych i korytarzy ekologicznych. Korytarzami ekologicznymi są doliny rzeczne w obszarze gminy. Gwarantują one komunikację ekologiczną pomiędzy pozostałymi elementami systemu przyrodniczego. Oznacza to konieczność zachowania oraz wzmacniania bioróżnorodności dolinnych korytarzy ekologicznych, a nie ich urbanizację.