Wyrok WSA w Lublinie z dnia 7 grudnia 2005 r., sygn. I SA/Lu 348/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Chitrosz (spr.), Sędziowie WSA Krystyna Czajecka-Ryniec,, NSA Anna Kwiatek, Protokolant asyst. Monika Bartmińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 grudnia 2005 r. sprawy ze skargi "[...]" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym - oddala skargę

Uzasadnienie

Sygn. I SA/Lu 348/05

U Z A S A D N I E N I E

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], Nr [...], wydaną na podstawie art. 233§1pkt.1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa / Dz. U. 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm. / - Dyrektor Izby Celnej, po rozpatrzeniu odwołania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością "[...]" w P. od decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] stycznia 2005r., Nr [...], odmawiającej stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym w kwocie 83.479,00zł za okres od stycznia do grudnia 1999r. - utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

W jej uzasadnieniu - organ odwoławczy podał, że przyczyną wystąpienia przez stronę z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty był wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 6 marca 2002r. sygn. akt P 7/00 (Dz. U. 2002 Nr 23 poz. 242), w którym orzekł on, że § 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 stycznia 1998 r. w sprawie podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 2 poz.3 ze zm.) w związku z art. 35 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. 1993 Nr 11 poz. 50 ze zm.) jest niezgodny z art. 217 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.

Naczelnik Urzędu Celnego nie znalazł podstaw do uwzględnienia wniosku strony, która od wydanej decyzji z dnia [...] stycznia 2005r. odmawiającej stwierdzenia nadpłaty w podatku akcyzowym w kwocie 83.479,00zł za okres od stycznia do grudnia 1999r.wniosła odwołanie. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością "[...]" w P. zarzuciła rażące naruszenie przepisów postępowania, a zwłaszcza art. 120 i art. 210§1 i §4 Ordynacji podatkowej.