Wyrok WSA w Warszawie z dnia 2 listopada 2005 r., sygn. III SA/Wa 987/05

Na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług utożsamianie ściśle rozumianej kwoty zobowiązania podatkowego /podatek należny podlegający wpłacie do budżetu/, zwrotu podatku, zwrotu różnicy podatku oraz nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do rozliczenia w następnych okresach, nie jest możliwe.

Zdaniem sądu w sytuacji, gdy z uwagi na upływ terminu przedawnienia nie jest za dany okres możliwe określenie zobowiązania w podatku od towarów i usług, nie jest też możliwe określenie podatku naliczonego. W konsekwencji niedopuszczalna jest także zmiana sposobu rozliczenia tego podatku.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2005 r. sprawy ze skargi "L." S.A. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 31 stycznia 2005 r. (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za listopad 2002 r. - uchyla zaskarżoną decyzję w części dotyczącej utrzymania w mocy decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego W.-B. z dnia 20 września 2004 r. (...) w zakresie ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego za listopad 2002 r.; w pozostałej części skargę oddala; (...).

W dniu 27 grudnia 2002 r. "L." S.A. w W. złożyła korektę deklaracji VAT-7 za listopad 2002 r. wykazując kwotę zwrotu bezpośredniego 499.960 zł i w dniu 9 stycznia 2003 r. wniosła o jej zwrot na rachunek bankowy. Podała, że ww. kwota różnicy podatku wynika przede wszystkim z sumy podatku naliczonego, wykazanej w poz. 39 deklaracji, a ta ze stałego gromadzenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym od listopada 1993 r. W okresie tym Skarżąca rozliczała znaczne kwoty podatku naliczonego związane z zakupionymi środkami trwałymi, w deklaracjach pierwotnych wykazując je w polu dotyczącym zakupu "towarów pozostałych". Do wniosku, jako "dowód formalny", Skarżąca dołączyła korekty deklaracji VAT-7 za listopad i grudzień 1993 r., czerwiec i grudzień 1994 r., listopad 1996 r. i kwiecień 2001 r. Żądanie zwrotu podatku za listopad 2002 r. oparła na art. 21 ust. 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U nr 11 poz. 50 ze zm./, powoływanej dalej jako "ustawa o VAT", jednakże uznała, iż musi mieć ono potwierdzenie w istniejących dowodach o charakterze formalnym /deklaracje korygujące/. Skarżąca opisała zdarzenia związane z rozliczaniem przez nią podatku od towarów i usług, a także swoją historię. Zdaniem Skarżącej art. 81a-81c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, dalej: "Ordynacja podatkowa", nie mają tu zastosowania. Deklaracje korygujące za okres sprzed 5 lat /termin przedawnienia/ stanowią w takiej sytuacji wyłącznie dowód w rozumieniu art. 181 Ordynacji podatkowej. Zdaniem Skarżącej korekty takie wydają się być bezprzedmiotowe, ponieważ nie wpływają na kwoty do przeniesienia. W jej ocenie organ podatkowy prawidłowo rozlicza kwotę podatku naliczonego wykazanego w poz. 39 deklaracji w oparciu o materiał dowodowy, który może sięgać wielu lat wstecz. Nie istnieją przepisy o przedawnieniu prawa do zwrotu pośredniego. Miesięczne rozliczenie podatku od towarów i usług może więc wynikać ze zdarzeń, które miały miejsce wiele lat temu, a "łącznikiem" umożliwiającym uwzględnienie w deklaracji za listopad 2002 r. podatku naliczonego sprzed wielu lat jest art. 21 ust. 1 ustawy o VAT stanowiący, że "podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę podatku należnego za następne okresy".