Wyrok WSA w Łodzi z dnia 22 listopada 2005 r., sygn. II SA/Łd 511/05

Dnia 22 listopada 2005 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Ewa Markiewicz, Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), Asesor WSA Arkadiusz Blewązka, Protokolant referendarz sądowy Magdalena Sieniuć, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2005 roku sprawy ze skargi J. C., M. C., A. S. i E. P. na uchwałę Rady Miejskiej w Ł. z dnia 23 marca 2005 r. Nr XLVI/796/05 w przedmiocie odrzucenia zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę. -

Uzasadnienie

W dniu 12 stycznia 2005 roku J. C., M. C., A. S. oraz E. P. wniosły zarzuty do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Ł. położonej w rejonie ulic: A i B, wyłożonego do publicznego wglądu w dniach: 29 listopada - 28 grudnia 2004 roku. We wniesionym zarzucie skarżące domagały się utrzymania budynku położonego przy ulicy A 258, którego są właścicielkami, przeznaczonego zgodnie z projektem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego do rozbiórki. Wskazały, że przedmiotowy budynek jest w dobrym stanie technicznym i planują przeznaczenie go na lokale użytkowe lub inne inwestycje. Zdaniem skarżących, istnieje możliwość długoletniego wykorzystania potencjału zarówno budynku, jak i terenu, na którym on się znajduje i dostosowania go do warunków ekonomicznych, technicznych i użytkowych. Skarżące wskazały, że istnieją możliwości rozwiązania planowanego skrzyżowania bez konieczności wyburzenia należącego do nich budynku. Podkreśliły, że budynek ten jest w dobrym stanie technicznym, natomiast znajdujący się w pobliżu budynek położony przy ul. A 256 jest niewielki, stary i w złym stanie technicznym i jego rozbiórka nie będzie stanowić dużej szkody, gdyż w najbliższych latach i tak przestanie być użyteczny. Ponadto wskazały, że po wschodniej stronie ulicy A znajdują się rozległe puste tereny po obu stronach skrzyżowania z ulicą B, na których znajduje się jedynie niezabudowana zajezdnia tramwajowa, której przebudowa może być mniej szkodliwa społecznie, niż rozbiórka istniejącego zamieszkałego budynku. Skarżące zakwestionowały także zasadność projektowanego połączenia ulic C i B w jedną całość, wskazując na ich odmienny charakter. Wyjaśniły, że ul. B. łączy takie części miasta jak R., P. czy K., natomiast ulica C. pozostanie tylko boczną ulicą osiedlową. W podsumowaniu zarzutu skarżące uznały, że projektowany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego narusza prawo własności i usprawiedliwiony interes współwłaścicieli nieruchomości przy ul. A. 258, zaś lokalizacja planowanego skrzyżowania spowoduje nieuzasadnioną szkodę przy realnej możliwości jej uniknięcia. Podkreśliły dodatkowo, że koncepcja planowanego skrzyżowania była wielokrotnie zmieniana i brak jest uzasadnienia, dlaczego wybrano wariant przedstawiony w wyłożonym planie. W aneksie do zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego skarżące przedstawiły alternatywne możliwości rozwiązania układu komunikacyjnego, umożliwiające zachowanie ich nieruchomości w stanie nienaruszonym.