Wyrok WSA w Lublinie z dnia 18 listopada 2005 r., sygn. II SA/Lu 483/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędziowie Asesor WSA Wiesława Achrymowicz, Asesor WSA Jerzy Drwal -sprawozdawca, Protokolant Referent Joanna Janiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2005 r. sprawy ze skargi M.W. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]kwietnia 2005 r. Nr [...]Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] lutego 2005 r. Nr [...] nakazującą M.W. rozbiórkę ogrodzenia o długości 21,04 m, samowolnie wybudowanego na działce Nr [...], od strony drogi gminnej w S.M..

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż w trakcie oględzin przeprowadzonych w dniu 23 września 2004 r. stwierdzono, iż należąca do M.W. działka Nr [...] położona w S.M., posiada ogrodzenie ze słupów murowanych z cegły silikatowej, o przekroju 0,52 m x 0,52 m i wysokości 1,40 m oraz przęseł z siatki o długości od 1,70 m do 2,60 m. Ogrodzenie wybudowano w maju 2004 r. , bez wymaganego prawem zgłoszenia. Obowiązek zgłoszenia budowy ogrodzenia wynika z art. 30 ust. 1 pkt 3 Prawa budowlanego. Przepis ten stanowi, że zgłoszenia właściwemu organowi wymaga budowa ogrodzeń od strony dróg, ulic, placów, torów kolejowych i innych miejsc publicznych. Samowolnej budowy ogrodzenia nie można zalegalizować, gdyż inwestor nie posiada ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Posiadanie takiej decyzji - w myśl art. 49b ust. 2 Prawa budowlanego - w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, umożliwia legalizację samowoli budowlanej.