Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 17 listopada 2005 r., sygn. III SA/Gd 313/05

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Orłowska Sędziowie: WSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz (spr.) WSA Alina Dominiak Protokolant Anna Zegan po rozpoznaniu w dniu 17 listopada 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi J.S. na decyzję Komendanta Policji [...] z dnia 27 kwietnia 2005 r. nr [...] w przedmiocie wypłaty świadczeń pieniężnych I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję Komendanta Policji [...] z dnia 25 lutego 2005 r. nr [...] obie w częściach dotyczących wypłaty ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany czas wolny od służby; II. oddala skargę w części dotyczącej odsetek od odsetek; III. zasądza od Komendanta Policji [...] na rzecz skarżącego kwotę 56 (pięćdziesiąt sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 23 czerwca 2004 r. sygn. akt 3IISA/Gd 2230/02, po rozpatrzeniu skargi J.S., uchylił decyzję Komendanta Policji z dnia 13 sierpnia 2002 r. nr [...] oraz decyzję Komendanta Policji z dnia 15 lipca 2002 r. nr [...] w części dotyczącej wypłaty należności za godziny nadliczbowe oraz uposażenia za styczeń 2000 r. oraz stwierdził nieważność powyższych decyzji w części dotyczącej odsetek ustawowych za opóźnienie w płatności uposażenia za okres od kwietnia 2001 r. do października 2001 r.

W uzasadnieniu wyroku Sąd stwierdził, że ustawa o Policji nie przewiduje instytucji pracy w godzinach nadliczbowych i wynagrodzenia za pracą w takich godzinach. Natomiast przedmiotowa ustawa przewiduje pewne formy ekwiwalentności za pełnienie służby w przedłużonym czasie. Mimo tego, że brak podstaw prawnych do uwzględnienia roszczenia policjanta o zapłatę wynagrodzenia za godziny nadliczbowe należało rozważyć, czy skarżący nie może domagać się ewentualnie przyznania innych świadczeń pieniężnych związanych z pełnieniem służby w przedłużonym czasie.

Sąd wskazał, że w stosunku do skarżącego miał zastosowalnie art. 114 ust. 1 pkt 2 ustawy o Policji, zgodnie z którym policjant zwalniany ze służby otrzymuje ekwiwalent pieniężny za niewykorzystane urlopy wypoczynkowe lub dodatkowe oraz za niewykorzystany czas wolny od służby udzielany na podstawie art. 33 ust. 3. Jednocześnie Sąd uznał, że mimo tego, iż przepis ten mówi o ekwiwalencie pieniężnym za niewykorzystany czas wolny od służby udzielany na podstawie art. 33 ust. 3 to nie oznacza, że nie dotyczy on sytuacji, w których policjant zwalniany ze służby po dniu 19 października 2001 r. miał niewykorzystany czas wolny od służby należny na podstawie zarządzenia Komendanta Głównego Policji z dnia 27 września 1991 r. w sprawie rozkładu czasu służby policjantów. Instytucja czasu wolnego od służby uregulowana w niniejszym zarządzeniu Komendanta Głównego Policji oraz od dnia 24 maja 2001 r. w art. 33 ust. 3 ustawy o Policji jest w istocie rzeczy tą samą instytucją, z tą tylko różnicą, że uregulowana została w ustawie. Zatem należy uznać, że policjant zwalniany ze służby po dniu 19 października 2001 r. ma prawo do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany czas wolny od służby, należny mu za pracę w przedłużonym czasie służby pełnionej przed dniem 24 maja 2001 r.