Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 lipca 2005 r., sygn. II SA/Wr 522/03

W I M I E N I U R Z E C Z P O S P O L I T EJ P O L S K I E J Dnia 21 lipca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: SNSA Julia Szczygielska Sędziowie: NSA Halina Kremis (sprawozdawca) As. WSA Alicja Palus Protokolant: Iwona Borecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lipca 2005 r. sprawy ze skargi J. B. i PPHU "[...]" J.B. i M.S. na uchwałę Rady Gminy D. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odrzucenia zarzutu do projektu planu zagospodarowania przestrzennego orzeka o niezgodności kwestionowanej uchwały z prawem w zakresie zaskarżonym.

Uzasadnienie

Uchwałą nr [...]z dnia [...]r. Rada Gminy D. odrzuciła zarzuty wniesione do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy D. W podstawie prawnej kwestionowanej uchwały przywołano art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. - Dz. U. Nr 142, z 2001 r., poz. 1591z późn. zm.) oraz art 24 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. nr 15 z 1999 r., poz. 139, z późn. zm.),

W § 1 uchwały zadecydowano (między innymi) o odrzuceniu zarzutu J. B. poprzedzonego odrzuceniem wniosku do planu złożonego przez P.P.H.U. "[...]" s.c., J. B., M. S. w sprawie zmiany sposobu użytkowania terenu działki nr [...]położonej w S. z mieszkaniowej - zagrodowej na przemysł i rzemiosło (zakład kamieniarski). P.P.H.U. "[...]" s.c., J. B., M. S. w sprawie zmiany sposobu użytkowania terenu działki nr [...]położonej w S. z mieszkaniowo - zagrodowej na przemysł i rzemiosło (zakład kamieniarski). Wykonanie uchwały powierzono Wójtowi Gminy D.. W uzasadnieniu faktycznym i prawnym odrzucenia zarzutu wskazano, że ogólne przesłanki jakimi Rada Gminy kierowała się nie uwzględniając złożonych zarzutów wynikają z realizacji art. 1 ust. 2 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. W rozwiązaniach projektu planu uwzględniono również, zgodnie z art. 9 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, postanowienia i uwarunkowania przepisów szczególnych, głównie zawartych w art. 1, 5, 8, 10, 71, 72 Ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627) oraz art. 3 i 4 ustawy z 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 99, poz. 1079). Zasady zrównoważonego rozwoju i ochrony środowiska stanowią podstawę do sporządzania planów zagospodarowania przestrzennego. Przy rozpatrywaniu zarzutów kierowano się następującymi przesłankami rozwiązań przestrzennych, przyjętymi w ustalaniu projektu planu, takimi jak: zapewnienie funkcjonalnego i ekonomicznego zagospodarowania terenu na funkcje mieszkaniowe i usługowe; ustalenie warunków realizacji przedsięwzięć, umożliwiających uzyskanie optymalnych efektów w zakresie ochrony środowiska; zapewnianie kompleksowego rozwiązania problemów zabudowy i wsi, ze szczególnym uwzględnieniem gospodarki wodnej, odprowadzania ścieków i gospodarki odpadami; zapewnianie ochrony walorów krajobrazowych środowiska; uwzględnianie innych potrzeb w zakresie ochrony powietrza, wód, gleby, ziemi i ochrony przed hałasem; stworzenie warunków do ochrony środowiska przyrodniczego i kulturowego; ukształtowanie nowych terenów w taki sposób aby stanowiły obszar o pozytywnych wartościach architektonicznych; likwidację konfliktów społecznych. Nie uwzględniona w projekcie planu inwestycja działała od początku lat 80. Lata jej działalności wykazały, że lokalizacja zakładu kamieniarskiego w tym miejscu negatywnie oddziałowuje na otoczenie wywołując liczne konflikty społeczne. W myśl art. 4 Ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym ustalanie przeinaczenia i zasad zagospodarowania terenu należy, do zadań własnych gminy. Gmina realizuje te zadania poprzez miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego, w których, zgodnie z Ustawą o zagospodarowaniu przestrzennym, ustala zakres oraz zasady zagospodarowania terenów na określone cele, przyjmując rozwój zrównoważony jako podstawę tych działań, a także określa zasady i tryb rozwiązywania konfliktów miedzy interesami obywateli. Ponadto powoływanie się przez J. B.na art. 64 Konstytucji RP jest chybione. Artykuł ten gwarantuje prawo do własności, a nie prawo do swobodnego dysponowania nią.