Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 lipca 2005 r., sygn. I SA/Wr 3072/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Radom Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Szczerbiński Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz / sprawozdawca / Protokolant Katarzyna Gierczak po rozpoznaniu w dniu 4 lipca 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi A Spółka z o.o. w Ś. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...]Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 1999 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...]o nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. kwotę 3.186,60 zł ( słownie: trzy tysiące sto osiemdziesiąt sześć zł 60/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; III. orzeka, że wymienione w pkt I decyzje nie podlegają wykonaniu.

Uzasadnienie

Skarżąca "A" Spółka z o.o. w Ś. zaskarżyła decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w J. G. z dnia [...]o nr [...], utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...] o nr [...], zmieniającą decyzję z dnia [...] i określającą zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za rok 1999 w kwocie [...].

Podstawą wydania zaskarżonych decyzji było stwierdzenie, iż skarżąca zawyżyła koszt uzyskania przychodów o łączną kwotę [...]w tym z tytułu wydatków dotyczących wyjazdu służbowego (o kwotę [...]) oraz wynagrodzeń wypłaconych na podstawie umowy zlecenia na rzecz Prezesa Zarządu spółki W. T., będącego jednocześnie jedynym jej udziałowcem (o kwotę [...]).

W dniu [...] i [...]pełnomocnik spółki (ustanowiony uchwałą z dnia [...]Walnego Zgromadzenia Wspólników) zawarł umowy z Prezesem Zarządu spółki, w których spółka zobowiązała się do wypłaty jej Prezesowi wynagrodzenia (początkowo w kwocie [...], a następnie w kwocie [...]miesięczne) za "wykonywanie czynności prawnych w zakresie zarządzania spółką oraz za jej reprezentowanie na zewnątrz, w kraju i za granicą". Według organów podatkowych obu instancji zawarte umowy były nieważne, albowiem W. T. w istocie zawarł je "sam ze sobą". bowiem z drugiej strony kontraktu wystąpił ustanowiony przez niego pełnomocnik. W konsekwencji wydatek wynikający z nieważnej czynności prawnej nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - zwanej dalej updop.