Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 13 lipca 2005 r., sygn. SA/Rz 1862/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marian Ekiert /spr./ Sędzia NSA Małgorzata Wolska Asesor WSA Jolanta Ewa Wojtyna Protokolant: sekr. sąd. Maria Kołcz po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi Z. R. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...]stycznia 2004 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej I. uchyla zaskarżoną decyzję II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku.

Uzasadnienie

SA/Rz 1862/03

U Z A S A D N I E N I E

Państwowy Terenowy Inspektor Sanitarny w K. działając na podstawie § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10.11.1983 r. w sprawie chorób zawodowych /Dz. U. nr 65, poz. 294 z późn. zm./ decyzją z dnia [...].11.1998 r. nr [...] stwierdził u Z. R. występowanie choroby zawodowej w postaci zawodowego uszkodzenia słuchu /poz. 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do wymienionego wyżej rozporządzenia/.

W uzasadnieniu tej decyzji na podstawie przeprowadzonego dochodzenia epidemiologicznego organ ustalił, że wymieniony w latach 1962-1970 pracował w K. Hutach Szkła K. S.A. jako hutnik formowacz wyrobów szklanych ręcznie, będąc wówczas narażony na hałas. Brak jest jednakże we wspomnianym zakładzie pracy pomiarów natężenia hałasu z tego okresu. W okresie obejmującym lata 1970-1972 był on zatrudniony w Warsztatach Naprawczych w P. - Poszukiwania Nafty i Gazu J. Sp. z o . o. jako ślusarz. Następnie w latach 1972-1975 pracował on w Fabryce Amortyzatorów "P." K., również jako ślusarz będąc tam narażony na hałas osiągający w roku 1974 poziom 79 dB. Podczas badań profilaktycznych przeprowadzonych w omawianym okresie nie stwierdzono u zainteresowanego uszkodzenia słuchu. Od roku 1975 do roku 1979 był on zatrudniony w Rafinerii Nafty J. S.A. jako stokażowy, operator maszyn, mechanik ustawiacz oraz operatora, a następnie aparatowy procesów homogenizacji oraz II aparatowy. Przez cały ten okres był on narażony na hałas wytwarzany przez różnorakie maszyny, który kształtował się na poziomie od 81 do 87 dB /A/. Pracując był on jednak wyposażony w ochronniki słuchu. Analizując wyniki dochodzenia epidemiologicznego i opierając się na orzeczeniu lekarskim organ stwierdził, że długotrwałe narażenie Z. R. na oddziaływanie hałasu stwarzającego ryzyko spowodowania uszkodzenia słuchu uzasadnia zapadłe rozstrzygnięcie.