Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 lipca 2005 r., sygn. I SA/Gd 2592/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Małgorzata Gorzeń Sędzia WSA Tomasz Kolanowski /spr./ Asesor WSA Irena Wesołowska Protokolant Beata Jarecka po rozpoznaniu w dniu 20 lipca 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Budowlanego ,,A" SA z o.o. z siedzibą w G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] w przedmiocie potrącenia w podatku od nieruchomości za 2002 r. oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Gd 2592/02

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia 18 października 2002 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] w sprawie odmowy Przedsiębiorstwu Budowlanemu "A" SA z o.o. w G. potrącenia podatku od nieruchomości za 2002 r.

Stan faktyczny w sprawie przedstawiał się następująco:

Przedsiębiorstwo Budowlane "A" wnioskiem z dnia 5 marca 2002 r. zwróciło się do Urzędu Miasta o potrącenie podatku od nieruchomości za 2002 rok w kwocie 54.156 zł w zamian za wierzytelność o zapłatę odszkodowania z tytułu przyjęcia przez miasto prawa własności działek wydzielonych pod drogi publiczne. W uzasadnieniu wnioskodawca wskazał, iż skoro Gmina Miasta do dnia złożenia wniosku nie wypłaciła przysługującego mu zgodnie z art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami odszkodowania (pomimo zwrócenia się z wnioskiem o jego wypłatę) to wobec powyższego wniosek o potrącenie ww. odszkodowania ze zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od nieruchomości jest uzasadniony.

Prezydent Miasta decyzją z dnia 9 maja 2002 r. odmówił potrącenia podatku od nieruchomości za 2002 r. W uzasadnieniu wskazał, że decyzje zatwierdzające projekt podziału działek wymienionych we wniosku inicjującym to postępowanie zostały wydane na wniosek właścicieli tych działek, którymi były osoby fizyczne a nie Przedsiębiorstwo Budowlane "A" sA z o.o. w G. Wskazał nadto, że potracenie, jako szczególna forma zapłaty podatku, następuje tylko wówczas, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, zaś w ocenie organu taki przypadek nie zaistniał w przedmiotowej sprawie.