Wyrok WSA w Warszawie z dnia 31 maja 2005 r., sygn. III SA/Wa 2284/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Bożena Dziełak, sędzia WSA Barbara Kołodziejczak-Osetek, sędzia del. SO Adam Zarzycki (spr.), Protokolant Małgorzata Szamocka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2005 r. sprawy ze skargi L. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] października 2004 r. Nr [...] oraz Nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata 2001 i 2002 oddala skargi

Uzasadnienie

Decyzjami z dnia [...] października 2004 r. Nr [...] oraz [...] Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy dwie decyzje Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] czerwca 2004 r. o numerach odpowiednio [...] i [...], określające wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za lata podatkowe 2001 i 2002.

W uzasadnieniu zaskarżonych decyzji organ odwoławczy stwierdził, że kwestię sporną w sprawach stanowiły koszty uzyskania przychodów - odpisy amortyzacyjne

z tytułu przyjętych do używania środków trwałych, tj. samochodów osobowych [...] i [...] oraz budynku - salonu z częścią serwisową.

W zakresie amortyzacji samochodów osobowych spór dotyczył wysokości stosowanych stawek i wynikał z faktu przyjęcia przez organy kontrolujące, że prawidłową indywidualną stawką dla przedmiotowych pojazdów była stawka 20 %, nie zaś - jak twierdził skarżący - 40 %. W ocenie organu odwoławczego fakt przekazania samochodów na cele działalności gospodarczej nie był równoznaczny

z ich nabyciem przez podmiot gospodarczy w nieodpłatny sposób, o którym mowa

w art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - dalej: updof, a tym samym nie było podstawy do zastosowania indywidualnej amortyzacji. Jak podkreślił Dyrektor Izby Skarbowej, przekazanie samochodów na potrzeby prowadzonej działalności nie jest tożsame z ich ponownym nabyciem, zaś ich ujęcie w ewidencji środków trwałych prowadzonego przedsiębiorstwa nie wpływa w żaden sposób na status skarżącego jako właściciela pojazdów. Odnosząc się do kwestii zaakceptowania przez Inspektora Kontroli Skarbowej ceny rynkowej przedmiotowych samochodów, organ odwoławczy stwierdził, że było ono uzasadnione upływem czasu od dnia ich nabycia w drodze kupna przez skarżącego do dnia ich przekazania do używania na cele działalności