Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 kwietnia 2005 r., sygn. III SA/Wa 1695/04

W 2001 r. zwolnienie podatkowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowego od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ dotyczyło nie tylko rekompensaty rzeczywistej szkody /damnum emergens/, ale także utraconych korzyści /lucrum cessans/.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 kwietnia 2005 r. sprawy ze skargi Grzegorza C. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 22 maja 2003 r. (...) w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

Zaskarżoną decyzją z dnia 22 maja 2003 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W.-W. z dnia 10 lutego 2003 r. odmawiającą Grzegorzowi C. stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2001 w kwocie 757.570,80 zł.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że pełnomocnik Grzegorza C. złożył 23 maja 2002 r. wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2001 w kwocie 620.960 zł. Wniosek ten skorygował wskazując, jako właściwą kwotę 757.570, 80 zł. Jako podstawę złożenia wniosku wskazał art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./, zgodnie z którym wolne od podatku w 2001 r. były odszkodowania otrzymane na podstawie przepisów prawa cywilnego i innych ustaw. Grzegorz C. 17 października 2001 r. otrzymał pierwszą ratę rekompensaty od firmy niemieckiej "S.-H." GmbH w wysokości 511.291,88 euro, co stanowiło kwotę 1.893.927,38 PLN i było zdaniem pełnomocnika Strony odszkodowaniem w rozumieniu prawa cywilnego.

Decyzją z dnia 10 lutego 2003 r. Urząd Skarbowy W.-W. odmówił stwierdzenia zawnioskowanej nadpłaty stwierdzając, że z treści przedłożonych przez Stronę dokumentów - umowy dystrybucyjnej z dnia 25 września 2001 r. umowy o rozwiązaniu umowy oraz umowy do niej dodatkowej, otrzymana rekompensata nie stanowi odszkodowania uzyskanego na podstawie przepisów prawa cywilnego, gdyż ani umowa ani sam podatnik nie określił wysokości szkody polegającej na wystąpieniu rzeczywistej szkody, co oznacza, że nie doszło do wystąpienia szkody polegającej na wystąpieniu rzeczywistej straty w majątku podatnika. W ocenie Urzędu przy założeniu, że wcześniejsze rozwiązanie umowy dystrybucyjnej, która wiązała Stronę i firmę "S.-H." GmbH mogłoby stanowić podstawę do wypłaty odszkodowania na mocy Kodeksu cywilnego za utracone korzyści, to wysokość ustalonej rekompensaty - 3.625.000 marek niemieckich, znacznie przekraczająca łączne dochody osiągane przez Stronę z działalności gospodarczej przez okres ostatnich czterech lat podatkowych, nie może być uznana jako wyrównanie za utracone korzyści ściśle odpowiadające wysokości szkody.