Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 16 marca 2005 r., sygn. I SA/Gd 355/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Alicja Stępień, Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Kolanowski, Sędzia NSA Zbigniew Romała, Protokolant #PROTOKOLANTT, po rozpoznaniu w dniu 16 marca 2005 sprawy ze skargi T. J. na decyzję Dyrektor Izby Skarbowej z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2000 r. Oddalono skargę

Uzasadnienie

I SA/Gd 355/04

UZASADNIENIE

Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] roku utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] w sprawie T. J. w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2000 rok w kwocie 14 358,30zł.

Podstawą podjętego rozstrzygnięcia był ustalony w sprawie następujący stan faktyczny sprawy:

T. J. przed zawarciem związku małżeńskiego, w dniu 18 marca 1999 roku zawarł umowę majątkową małżeńską, wyłączającą wspólność ustawową i powodującą, że w jego przyszłym małżeństwie obowiązującym ustrojem majątkowym będzie rozdzielność majątkowa. W związku z tym, od dnia zawarcia związku małżeńskiego, tj od dnia 4 kwietnia 1999 roku, małżonków obowiązywała rozdzielność majątkowa, pozbawiająca podatników prawa do rocznego rozliczenia podatku wspólnie z małżonkiem.

W wyniku przeprowadzonych postępowań podatkowych w sprawie rozliczenia podatku dochodowego za lata 2000-2003, Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał, że małżonkowie A. i T. J. nie spełnili warunków określonych w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ponieważ w momencie składania zeznań podatkowych za lata 2000-2003 ustrojem panującym w ich związku małżeńskim była rozdzielność majątkowa, która obowiązywała ich w momencie składania zeznań podatkowych za te lata. Organ podatkowy stwierdził, że protokół z dnia 6 października 2003 roku spisany w formie aktu notarialnego, w którym T. J. oświadczył, że dokonując w dniu 18 marca 1999 roku czynności prawnej, działał pod wpływem błędu, polegającego na mylnym wyobrażeniu o istniejącym stanie rzeczy co do skutków dokonanej czynności i uchyla się od skutków prawnych swego oświadczenia woli, dostarczono do urzędu skarbowego dopiero po powiadomieniu go iż nie może skorzystać z prawa do wspólnego opodatkowania.