Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 stycznia 2005 r., sygn. II SA/Ka 1023/03

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jużków Sędziowie NSA Henryk Wach asesor WSA Iwona Bogucka (spr.) Protokolant st. sekr. Ew Olender po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 stycznia 2005 r. sprawy ze skargi H. Z. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej uchyla zaskarżoną decyzję;

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w G. orzekł, że u H. Z. brak jest podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej w postaci uszkodzenia słuchu, wskazanej w pozycji 15 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych Jako podstawa prawna podany został art. 1 pkt. 2 i art. 4 pkt. 5 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jednolity Dz. U. z 1998 r. Nr 90, poz. 575) oraz §1, §7 i §10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 ze zm.) w związku z § 10 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 lipca 2002 r. w sprawie wykazu chorób zawodowych, szczegółowych zasad postępowania w sprawach zgłaszania podejrzenia, rozpoznawania i stwierdzania chorób zawodowych oraz podmiotów właściwych w tych sprawach (Dz. U. nr 132, poz. 1115).

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że istotnym warunkiem stwierdzenia choroby zawodowej jest jej uprzednie rozpoznanie przez jednostkę służby zdrowia oraz wykazanie związku przyczynowego między rozpoznaną chorobą a warunkami pracy. H. Z. był badany w Wojewódzkim Ośrodku Chorób Medycyny Pracy Poradni Poradni Chorób Zawodowych w S., gdzie [...] 2002 r. rozpoznano u niego obustronne odbiorcze uszkodzenie słuchu, stwierdzając ubytek słuchu w wysokości 16 dB dla UP i 17 dB dla UL. Jednocześnie lekarze stwierdzili, że poziom ubytku nie osiągnął takiego nasilenia, aby z lekarskiego punktu widzenia można go zakwalifikować jako chorobę zawodową, w związku z czym nie rozpoznano u badanego choroby zawodowej. Wobec powyższego organ I instancji stwierdził, że brak rozpoznania choroby zawodowej, ze względu na niski poziom ubytku słuchu, nie pozwala na jej stwierdzenie. Równocześnie organ przyjął, że strona pracowała w hałasie o dopuszczalnych normach.