Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 grudnia 2004 r., sygn. I SA/Wr 3781/02

I SA/ Wr 3781/02 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 6 grudnia 2004r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Betta, Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz, Sędzia NSA Andrzej Szczerbiński (sprawozdawca), Protokolant Barbara Głowaczewska, po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi Spółki z o.o. "A we W. na decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia [...]nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1997 rok I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. orzeka, że decyzja wymieniona w punkcie I nie może być wykonana, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz Spółki z o.o. "A" we W. kwotę 4.776,10 zł (cztery tysiące siedemset siedemdziesiąt sześć złotych dziesięć groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżona decyzja uchyliła w części decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...]nr [...], określającą zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych i zaległość podatkową za 1997r. Spółki z o.o. A we W. i zmniejszyła je z kwoty [...]do kwoty [...], zaś odsetki za zwłokę od zaległości z kwoty [...]do kwoty [...]. Uwzględniła bowiem podnoszony w odwołaniu przez Spółkę zarzut, że wydatki w kwocie [...]na remont dachu budynku przy ul. R. [...]we W., nabytego w dniu [...], w którym część pomieszczeń wynajęta była już wcześniej, zakwestionowane przez organ I instancji, mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1993r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. nr 106, poz. 482 ze zm.). Uznała natomiast za uzasadnione doliczenie przez organ I instancji do przychodów w roku podatkowym kwoty [...]jako wartości nieodpłatnego świadczenia w postaci nieoprocentowanej pożyczki w wysokości 4[...], udzielonej Spółce przez jej jedynego udziałowca S. P. Wartość tego świadczenia została prawidłowo wyceniona zgodnie z art. 12 sut. 6 pkt 4 ustawy podatkowej jako równa sumie odsetek, które Spółka musiałaby zapłacić, gdyby pożyczka była oprocentowana. Za podstawę wzięto oprocentowanie należne od kredytu refinansowego stosowanego przez NBP. Nawet przy przyjęciu, że umowa pożyczki byłaby nieważna w związku z naruszeniem art. 203 Kodeksu handlowego, bo jedyny udziałowiec podpisał ją za obie strony, zawarł ją więc jak gdyby z samym sobą, co zarzucono w odwołaniu, to Spółka dysponowała nieodpłatnym świadczeniem w postaci korzyści wynikających z nieodpłatnego użytkowania cudzych pieniędzy i wartość tego świadczenia winna zaliczyć do przychodów. Powołano też pogląd wyrażony w komentarzu do kodeksu handlowego M. Allerhanda, według którego umowa zawarta z naruszeniem art. 203 k.h. nie musi być zawsze uznana za nieważną oraz orzeczenie NSA z 14 stycznia 1999r. sygn. I SA/Ka 839/97, mające popierać przyjęte za podstawę decyzji stanowisko.