Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 grudnia 2004 r., sygn. I SA/Wr 3782/02

I SA/ Wr 3782/02 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 6 grudnia 2004r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Betta, Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz, Sędzia NSA Andrzej Szczerbiński (sprawozdawca), Protokolant Barbara Głowaczewska, po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi Spółki z o.o. A we W. na decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 1998 rok I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. orzeka, że decyzja wymieniona w punkcie I nie może być wykonana, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz Spółki z o.o. "A" we W. kwotę 10.833 zł (dziesięć tysięcy osiemset trzydzieści trzy złote) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżona decyzja utrzymała w mocy decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej we W. z dnia [...]nr [...], którą na podstawie art. 24 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1991r. o kontroli skarbowej (Dz. U. z 1999r. nr 54, poz. 572 ze zm.), art. 21 § 3 i art. 53 § 4 Ordynacji podatkowej oraz przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 1993r. nr 106, poz. 482 ze zm.) określono Spółce z o.o. "A" we W. zobowiązanie w podatku dochodowym za 1998 rok w wysokości [...], zaległość podatkową w tej samej kwocie i odsetki za zwłokę od tej zaległości na dzień wydania decyzji w kwocie [...]. Zakwestionowano bowiem zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej wydatków w kwocie [...]na roboty budowlane w budynku przy ul. R. [...]we W. nabytym w dniu [...]oraz budynku przy ul. W. [...] we W., nabytym w dniu [...], które w ocenie organów podatkowych nie były remontem, ale stanowiły modernizację i ulepszenie tych środków trwałych, zwiększyły ich wartość i mogły być zaliczane do kosztów jedynie w formie odpisów amortyzacyjnych. Oceny tej dokonano na podstawie faktur, kosztorysów oraz pisemnego oświadczenia prezesa zarządu Spółki S. P., złożonego w toku postępowania w dniu [...], że roboty prowadzone w 1998r. stanowiły część przedsięwzięcia inwestycyjnego, kontynuowanego w latach następnych. W obu budynkach dokonywano najpierw na dużą skalę robót rozbiórkowych, między innymi ścian, filarów, kolumn, stropów i ścianek działowych, co już wskazuje na ich adaptację i przebudowę, a nie jedynie remont. Podkreślono, że do robót przystąpiono bezpośrednio po nabyciu budynków, nie chodziło zatem o roboty remontowe, które polegają na przywróceniu stanu pierwotnego obiektów w związku z ich zużyciem w toku działalności gospodarczej podatnika. Do przychodów Spółki w 1998r. doliczono też kwotę [...] jako wartość nieodpłatnego świadczenia w postaci nieoprocentowanych pożyczek zaciągniętych od jedynego udziałowca S. P. Pożyczki te udzielane były systematycznie i wysokość ich wynosiła na początku 1998r. [...], a na końcu tego roku [...]. Wartość tego świadczenia wyliczono zgodnie z art. 12 ust. 6 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych jako równą sumie odsetek, które Spółka musiałaby zapłacić, gdyby pożyczka była oprocentowana, przy czym za podstawę przyjęto oprocentowanie należne od kredytu refinansowego stosowanego przez NBP. Nawet przy uznaniu, że umowy pożyczki byłyby nieważne w związku z naruszeniem art. 203 Kodeksu handlowego, bo jedyny udziałowiec podpisał je za obie strony, co zarzucono w odwołaniu, to spółka dysponowała nieodpłatnym świadczeniem w postaci korzyści wynikających z nieodpłatnego użytkowania cudzych pieniędzy i wartość tego świadczenia winna zaliczyć do przychodów. Powołano też pogląd wyrażony w Komentarzu do Kodeksu handlowego M. Allerhanda, według którego umowa zawarta z naruszeniem art. 203 k.h. nie musi być zawsze uznana za nieważną oraz orzeczenie NSA z dnia 14 stycznia 1999r. sygn. I SA/Ka 839/97, mające popierać przyjęte za podstawę decyzji stanowisko.