Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 6 grudnia 2004 r., sygn. I SA/Wr 3668/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Betta Sędzia NSA Andrzej Szczerbiński Sędzia WSA Ludmiła Jajkiewicz ( sprawozdawca) Protokolant Barbara Głowaczowska Po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Telefonii A Spółki Akcyjnej we W. na decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...]. w przedmiocie określenia podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 1998 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz skarżącej kwotę 3.410,80 zł ( słownie trzy tysiące czterysta dziesięć złotych 89/100) tytułem zwrotu poniesionych kosztów postępowania sądowego, III. orzeka, żę wymieniona w pkt I decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Skarżąca Telefonia A S.A. z siedzibą we W. zaskarżyła decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia [...] o nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W. S. M. z dnia [...] o nr [...] określającą nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 1998 r. w kwocie [...] i ustalającą dodatkowe zobowiązanie podatkowe za ten miesiąc w kwocie [...].

Urząd Skarbowy w wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego zakwestionował dokonane przez skarżącą rozliczenie podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 1998 r., uznał bowiem, iż skarżąca zaniżyła podatek należny o kwotę [...]. oraz zawyżyła podatek naliczony o kwotę [...]. Wydając decyzję organ uwzględnił kwotę [...] zakwestionowaną w rozliczeniu za listopad 1998 r.

W zakresie zaniżenia podatku należnego organ podatkowy ustalił, iż skarżąca nie opodatkowała w całości wartości towarów zakupionych i przekazanych do zużycia na cele reklamy i reprezentacji. Podstawą do zajęcia takiego stanowiska był brak ewidencji magazynowej, która pozwoliłaby na ścisłe ustalenie momentu wydania do użytku poszczególnych materiałów reklamowych, a także brak szczegółowego odniesienia się przez podatnika, co do rodzaju, celu i przeznaczenia oraz momentu przekazania do zużycia materiałów reklamowych. Wobec tego za moment przekazania zakupionych towarów na cele reklamowe i reprezentacji Urząd Skarbowy przyjął moment faktycznego zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.