Wyrok WSA w Lublinie z dnia 22 grudnia 2004 r., sygn. II SA/Lu 699/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom (spr.), Asesor WSA Wojciech Kręcisz, Protokolant st. ref. Beata Basak, po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2004 r. sprawy ze skargi J. D. na decyzję Kierownika Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]. Nr [...] w przedmiocie przyznania świadczeń pieniężnych przysługujących osobom deportowanym do pracy przymusowej I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Kierownika Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz J. D. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

II SA/Lu 699/04

U Z A S A D N I E N I E

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2004 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy swoją decyzję z dnia [...] lipca 2000 r., odmawiającą J.D. przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego przysługującego na podstawie ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich.

W uzasadnieniu decyzji Kierownik Urzędu ustalił, że J.D. zatrudniony był w czasie wojny, od października 1940 r. do lipca 1944 r., w piekarni na terenie T.D. W ocenie Kierownika Urzędu praca ta nie była wykonywana w ramach obozu pracy. Z dostępnego Urzędowi wydawnictwa na temat obozów hitlerowskich na ziemiach polskich wynika bowiem, że na terenie D. istniały obozy jenieckie oraz obozy pracy przymusowej, w których osadzane były osoby pochodzenia żydowskiego z Polski, Słowacji i Austrii, nie było natomiast obozów dla osób narodowości polskiej. Ponadto po pracy w T. wnioskodawca wracał do swojego miejsca zamieszkania, jego praca nie miała więc charakteru pracy przymusowej.