Wyrok WSA w Opolu z dnia 10 listopada 2004 r., sygn. II SA/Wr 2477/02

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Roman Ciąglewicz Sędzia WSA Daria Sachanbińska - (spr) Asesor sądowy Grażyna Jeżewska Protokolant: sekretarz sądowy Katarzyna Johan po rozpoznaniu w dniu 10 listopada 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Z. D. na decyzję Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w O. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego w N. z dnia [...], nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], działając na podstawie art.32 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. Nr 12, poz. 49 z późn. zm.), art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 1980 r., Nr 9, poz. 26 z póź. zm.) zwanej dalej k.p.a., oraz § 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 listopada 1983r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 z późn. zm.), Powiatowy Inspektor Sanitarny w N. orzekł o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej narządu ruchu u Z. D.

Organ ustalił, że Z. D. pracował w A w G. od 1976r. do 1998r. na stanowiskach: specjalista d/s inwestycji , nawijacz papieru MP I, mielarz makulatury, mielarz masy i ostatnio - operator oczyszczalni ścieków. Protokołu kontroli powyższych stanowisk, z dnia 22 czerwca 1998r., Z. D. nie podpisał i do dnia wydania decyzji nie przedstawił własnej wersji długości drogi jaką pokonywał w czasie 8 godzin pracy. Organ przytoczył treść orzeczenia z dnia 5 maja 1998r., w którym Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy - Poradnia Chorób Zawodowych w K. rozpoznał u Z. D. zmiany zniekształcająco - zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego, dyskopathie, zmiany zwyrodnieniowe stawów biodrowych, kolanowych i stóp, które to schorzenia nie figurują w wykazie chorób zawodowych. Zły stan stopy prawej połączono z faktem doznania urazów stóp jakich Z. D. doznał w wyniku wypadków przy pracy. Reasumując uznano, że stosunkowo krótkotrwale wykonywane czynności zawodowe (kilka lat z długimi przerwami), jak również charakter tych czynności oraz brak efektów wynikających z przerwania dotychczasowego zatrudnienia i podjęcia leczenia, czynią uznanie rozpoznanych schorzeń o podłożu zawodowym - niemożliwym. Dalej organ opisał charakter czynności jakie wykonywał Z. D. na stanowisku mielarza, wyjaśniając, że odbywały się one na dwóch kondygnacjach, zatem pracownik był w stałym ruchu, w tym wchodzenie i schodzenie po 6 metalowych drabinach o ogólnej wysokości 30,5 m - w ramach jednego cyklu obsługi stanowiska, trwającego 35 minut. W dniu 23 marca 1998 r. ponownie sporządzono protokół dotyczący długości drogi pokonywanej na stanowisku mielarza masy. Z dokonanych obliczeń wynikało, że wynosiła ona w roku 1993 - 768 m w poziomie i 133 m w pionie, w 1994r. - 1535,2 m w poziomie i 264,16 m w pionie, w 1995r. - 1996r. - 1874,3 m w poziomie i 343,16 m w pionie. Zaznaczono, że w tym okresie Z. D. uległ dwukrotnie wypadkom przy pracy i to - zdaniem organu - spowodowało zmiany zwyrodnieniowe obu stóp. W decyzji podano, że od 4 czerwca 1996r. do 12 marca 1998r. Z. D. pracował na stanowisku operatora, wykonując czynności na jednej kondygnacji, bez wysiłku ruchowego. W tym okresie wykorzystał 270 dni niezdolności do pracy, w czasie których przebywał m.in. w Wojewódzkim Szpitalu Reumatologicznym w P. Szpital ten skierował go do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w K. Ponadto Powiatowy Inspektor Sanitarny wyjaśnił, iż nie doszło do ponownego badania pracownika przez Instytut w S., gdyż Z. D., kwestionując charakterystykę stanowiska pracy wydaną przez zakład pracy, nie zgłosił się na konsultację. W tych okolicznościach, skoro rozpoznane schorzenia ruchu nie figurują w wykazie chorób zawodowych, wydanie decyzji odmownej było zasadne.