Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 9 listopada 2004 r., sygn. I SA/Ka 2988/03

Dnia 9 listopada 2004 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Krzysztof Stanik (spr.) Sędzia NSA Anna Wiciak Asesor WSA Beata Kalaga - Gajewska Protokolant Halina Modliszewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 listopada 2004 roku sprawy ze skargi K.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia wysokości podatku od towarów i usług: 1. uchyla zaskarżoną decyzję w części w jakiej uchyliła decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w K. z dnia [...], nr [...] i określiła wysokość odsetek za zwłokę od zaległości podatkowej za sierpień 1999r. ; 2. oddala skargę w pozostałym zakresie; 3. stwierdza, że zaskarżona decyzja w części w jakiej została uchylona nie podlega wykonaniu; 4. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz strony skarżącej kwotę 160,00 (stu sześćdziesięciu) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w K. po rozpatrzeniu odwołania pełnomocnika K.K. uchylił na podstawie art. 13 § 1 pkt oraz art. 233 § 1 pkt 2 ustawy z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. nr 137, poz. 926 z późn. zm.) decyzję Inspektora Kontroli Skarbowej w Urzędzie Kontroli Skarbowej w K. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za sierpień 1999 r. w części dotyczącej odsetek za zwłokę i określił je w nowej, wyższej wysokości (wynoszącej 2.992,8o zł zamiast 2.987,oo zł) oraz utrzymał ją w mocy w pozostałej części podobnie jaki i pozostałe zaskarżone decyzje z daty jak wyżej nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od lipca do listopada 1999 r. oraz od stycznia do grudnia 2000 r.

W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia nawiązano w pierwszej kolejności do wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25.06.2003 r., sygn. I SA/Ka 1419/02 akcentując, że uprzednia decyzja rozstrzygająca odwołanie od opisanych wyżej decyzji pierwszoinstancyjnych została uchylona. Równocześnie przywołano zasadnicze tezy rzeczonego wyroku, które sprowadzały się do eksponowania kwestii korzystania przez podatnika z urzędowej interpretację i głoszone w związku z tym poglądy, że w takiej sytuacji nie może on ponosić skutków ich ewentualnych błędów jak też fakt naruszenia przepisu art. 234 Ordynacji podatkowej.