Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 padziernika 2004 r., sygn. I SA/Wr 2975/02

W IMIENIU RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 13 października 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Józef Kremis Sędziowie WSA Andrzej Cisek Ludmiła Jajkiewicz / sprawozdawca / Protokolant Anna Szokalska - Kruś po rozpoznaniu w dniu 13 października 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi C.F. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie określenia podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 2000 I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz skarżącej kwotę 3151,90 zł ( słownie: trzy tysiące sto pięćdziesiąt jeden złotych dziewięćdziesiąt groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Skarżąca C.F. zaskarżyła decyzję Izby Skarbowej we W. z dnia [...] o nr P[...] utrzymującą w mocy decyzję Urzędu Skarbowego W. - P.P. z dnia [...] o nr [...] określającą należny podatek dochodowy od osób fizycznych za rok 2000 w wysokości [...], zaległość podatkową w tym podatku w wysokości [...] oraz odsetek za zwłokę od tej zaległości w wysokości [...].

Postanowieniem z dnia [...] o nr [...] Urząd Skarbowy W. - P. P. wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2000. Organ podatkowy uznał bowiem, iż skarżąca podlegała w roku 2000 nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce i w związku z tym była zobowiązana do złożenia zeznania podatkowego za ten.

Urząd Skarbowy ustalił, że skarżąca jako obywatelka Republiki Francuskiej, zamieszkała na stałe we Francji, przebywała w Polsce od 1998 r., przy czym od 1999 r. jej pobyt nabrał cech stałości. W roku 2000 skarżąca, zdaniem Urzędu Skarbowego, przebywała w Polsce dłużej niż 183 dni. Ponadto organ podatkowy pierwszej instancji ustalił, że skarżąca na stanowisko V - ce Prezesa Zarządu Spółki A Spółka z o.o. z/s we W. została powołana uchwałą Zgromadzenia Wspólników Spółki z dnia [...]., a więc nie była pracownikiem tej Spółki w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy. W związku z tym przyjęto, że w stosunku do skarżącej ma zastosowanie przepis art. 3 ust. 1 a nie ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. - zwana dalej updof ) oraz art. 16 Umowy zawartej między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Republiki Francuskiej w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podpisanej dnia 20 czerwca 1975 r. (Dz. U. z 1977 r. Nr 1, poz. 5 -zwanej dalej umową), a także art. 23 ust. 2 lit. b umowy nie ma zastosowania.