Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 22 października 2004 r., sygn. I SA/Gd 910/01

Organy podatkowe nie mogły odwołać się do ogólnej koncepcji "obejścia prawa podatkowego". Mogły natomiast podjąć próbę podważenia skuteczności prawnopodatkowej spornych rent na płaszczyźnie art. 83 Kc, do której to konstrukcji częściowo nawiązuje też art. 24b par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi Stanisławy i Michała K. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia 19 stycznia 2001 r. (...) w przedmiocie określenia zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).

Urząd Skarbowy w R. określił skarżącym Michałowi i Stanisławie K. zaległość w podatku dochodowym od osób fizycznych za 1997 r. w wysokości 1.410,20 zł oraz odsetki w wysokości 1.232,10 zł. Urząd ustalił, że skarżący zawarli umowy renty z Janem S. /dalszy krewny skarżącej/, Adamem Cz. /szwagier skarżącej/ oraz Piotrem i Krystyną K. /brat i bratowa skarżącego/ płatne w trzech ratach kwartalnych po 463 zł każda. Świadczenia zostały odebrane przez rentobiorców. Zdaniem organu podatkowego sytuacja materialna rentobiorców prowadzących gospodarstwa rolne o powierzchniach odpowiednio 14,33 ha, 10,88 ha i 10,25 ha przynoszących dochody w granicach 12-15 tys. zł rocznie nie wymagała wsparcia ze strony skarżących. Dochody rentobiorców - zgodnie z ich oświadczeniami - pokrywały bieżące koszty utrzymania ich rodzin /liczyły one od 3 do 6 osób/. Wszystkie opisane osoby otrzymały świadczenia mieszczące się w granicach kwoty wolnej od opodatkowania. Natomiast skarżący obniżyli dochód własny do opodatkowania, pierwotnie wynoszący 44.277,98 zł i mieszczący się w drugim przedziale skali podatkowej.