Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 13 padziernika 2004 r., sygn. I SA/Bd 403/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Adamczewska-Wasilewicz, Sędziowie Sędzia WSA Leszek Kleczkowski,, Asesor WSA Urszula Wiśniewska (spr.), Protokolant Magdalena Buczek, po rozpoznaniu w dniu 13 października 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi K. M. na decyzję Izby Skarbowej w B. z dnia (...) Nr (...) w przedmiocie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za okres od stycznia do czerwca 2002 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. określa, ze zaskarżona decyzja nie może być wykonana w całości, 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w B. na rzecz skarżącej kwotę 11.627,10 (jedenaście tysięcy sześćset dwadzieścia siedem złotych dziesięć groszy) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia (...) Nr (...) Urząd Skarbowy w S., na podstawie art. 207 i art. 79 § 2 pkt 1 lit. b Ordynacji podatkowej, odmówił K.M. prowadzącej działalność gospodarczą w firmie P. Spółka jawna w P. stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu zaliczek za okres od stycznia do czerwca 2002r. Uzasadniając decyzję organ I instancji wskazał na część III pkt 8 uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 25 czerwca 2002r. sygn. akt K 45/01. W przytoczonym wyroku Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 2 pkt 2 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 20 listopada 1999r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 95, poz. 1101) w zakresie, w jakim pozbawia przedsiębiorców prowadzących zakłady pracy chronionej przed upływem trzy letniego okresu przewidzianego wart. 30 ust. 1 zdanie drugie ustawy z dnia 27 sierpnia 1997r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych, w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 listopada 1999r. (Dz. U. Nr 123, poz. 776 ze zm.) uprawnień określonych wart. 31 ust. 1 pkt 1 w związku z ust. 2 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym w dniu 30 listopada 1999r., jest niezgodny z zasadą ochrony praw nabytych i zasadą ochrony interesów w toku, wyrażonymi w art. 2 Konstytucji, w zakresie, w jakim nie przewiduje regulacji przejściowych niezbędnych dla zapewnienia ochrony interesów prowadzących zakłady pracy chronionej, którzy rozpoczęli realizację długookresowych przedsięwzięć na rzecz osób ni epełno sprawny ch zatrudnionych w ich zakładach. Powołana część uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego mówi, iż skutkiem orzeczenia stwierdzającego niekonstytucyjność zaskarżonego przepisu w zakresie, w jakim pomija określone regulacje, nie jest utrata mocy obowiązującej zakwestionowanego przepisu, ale potwierdzenie - wynikającego z Konstytucji - obowiązku ustanowienia regulacji prawnych niezbędnych dla realizacji norm konstytucyjnych. Dlatego też, w przedmiotowej sytuacji przepisy Ordynacji podatkowej dotyczące stwierdzenia nadpłaty nie mają zastosowania, a nadpłata nie istnieje. Wnioski o ewentualną rekompensatę utraconych korzyści będą możliwe do rozpatrzenia dopiero po uchwaleniu przepisów o randze ustawy.