Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 7 lipca 2004 r., sygn. II SA/Bd 321/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA: Jan Grzęda (spr) Sędzia WSA: Grażyna Malinowska-Wasik Asesor WSA: Anna Klotz Protokolant Magdalena Flinik po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi Andrzeja T. na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia [...] 2004 r., nr [...] w przedmiocie zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę

Uzasadnienie

II SA/Bd 321/04

UZASADNIENIE

[....] 2003 roku Andrzej T. wniósł zarzut do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Osiedla [...] w R. Gmina S.

W zarzucie podniósł, że w wyniku realizacji tego planu nastąpi istotne pogorszenie stanu środowiska przez:

wzrost zanieczyszczenia powietrza,

wzrost hałasu,

wzrost ryzyka skażenia gruntu i wód gruntowych,

obniżenie poziomu wód gruntowych,

zniszczenie gleb,

zmianę krajobrazu,

zmniejszenie powierzchni biologicznie czynnych,

zmianę warunków siedliskowych roślin i zwierząt.

Ponadto skarżący zarzucił, że projektowany plan zagospodarowania przestrzennego nakłada na niego obowiązek utrzymania 60% jego gruntu w stanie biologicznie czynnym a na terenie przeznaczonym dla przemysłu i usług tylko 30%. Sprzeciw skarżącego budziło również przeznaczenie części terenu na cele publiczne. W związku z tym żądał odpowiednich zmian w planie respektujących jego interes prawny lub stosownego zadośćuczynienia. Podniósł, że jeżeli Rada Gminy ustali plan zgodnie z potwierdzonym projektem zażąda: odszkodowania za rzeczywistą szkodę lub wykupienia nieruchomości albo zamianę nieruchomości na inną.

W odpowiedzi na zarzut z [...] 2003 r. Burmistrz Gminy i Miasta S. stwierdził iż nie zostanie on uwzględniony w projekcie przedmiotowego planu.

W uzasadnieniu odpowiedzi Burmistrz stwierdził, że każda działalność polegająca na zagospodarowaniu terenu z przeznaczeniem na cele zabudowy mieszkaniowej i towarzyszącej jej zabudowy usługowej, handlowej i produkcyjnej wraz z siecią dróg, infrastruktury technicznej powoduje określone zmiany stanu środowiska. Proponowane rozwiązania i zapis zakazujący przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko stanowią gwarancję korzystania z nieruchomości w sposób dotychczasowy. Różnica w obowiązku utrzymania w stanie biologicznie czynnym różnych procentowo powierzchni działek wynika z różnicy w funkcjach na jakie działki są przeznaczone. Dla działki skarżącego proporcja 60% powierzchni czynnej biologicznie i 40% powierzchni dla której nie wymaga się zachowania tej formy jest wystarczająca celom zaspokojenia potrzeb.