Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 czerwca 2004 r., sygn. IV SA/Wr 72/04

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryk Ożóg Sędziowie: NSA Bogumiła Skrzypczak NSA Andrzej Wawrzyniak (sprawozdawca) Protokolant: Aleksandra Rygielska po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi J. W. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...]r. Nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, powołując się na art. 22 w związku z art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (t.jedn. Dz.U. z 1997 r. Nr 142, poz. 950 z późn. zm.), odmówił skarżącemu J. W. przyznania uprawnień kombatanckich określonych w wyżej wymienionej ustawie.

W uzasadnieniu organ wskazał, iż skarżący wystąpił z wnioskiem o przyznanie uprawnień kombatanckich na podstawie ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego z tytułu uwięzienia. Powołując się na art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy o kombatantach Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych podkreślił, iż przepisy tej ustawy stosuje się również do osób, które przebywały w więzieniach polskich na mocy skazania w latach 1944-1956 na podstawie przepisów wydanych przez władze polskie przez sądy powszechne, wojskowe i specjalne albo w latach 1944-1956 bez wyroku, za działalność polityczną bądź religijną związaną z walką o suwerenność i niepodległość. Kierownik Urzędu stwierdził, że z załączonej do wniosku dokumentacji, a w szczególności z wyroku Wojskowego Sądu Rejonowego w S. z dnia [...]r. nie wynika, iż uwięzienie miało związek z działalnością skarżącego związaną z walką o suwerenność i niepodległość Państwa Polskiego. Organ podniósł, że wobec powyższego, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o kombatantach, wniosek należało uzupełnić o decyzję Prezesa Sądu potwierdzającą okoliczności, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 4 cytowanej ustawy i wskazał, że Urząd zwracał się do skarżącego o uzupełnienie wniosku stosownym dokumentem. Kierownik Urzędu podał, iż skarżący nie przedstawił wymaganej decyzji Prezesa Sądu i dlatego uznano, że wniosek skarżącego nie został dostatecznie udokumentowany.